Τι φταίει που δεν είμαι trippy αυτόν τον καιρό και στερούμαι και λογοτεχνικής διάθεσης; Άλλαξα αγωγή, ζορίζομαι με την δασκάλα της μικρής και τα μαθήματά της, στεναχωρήθηκα για το κόμμα και την έρευνα που με οδηγούνε στα δικαστήρια, έχω παρα-σοβαρέψει για να καταφέρω να φτιάξω θετική την μετάβαση στην πόλη, βγαίνει το βιβλίο. Είναι πολλά που τρέχουν σε συνάρτηση. Το γνωρίζω ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό μου και πρόβλημά μου να τρέχω πολλά μαζί για να χάνω τη μπάλα. Τι ωραία που θα ήταν να πηγαίναμε κάπου δυο μέρες να είμαστε μόνο εσύ κι εγώ και τίποτε άλλο. Μου την δίνει που το είπα τώρα έτσι με λόγια λες και είναι κάτι τελείως άπιαστο. Γιατί νιώθω έτσι; Τόσο λογικά! Θα τρελαθώ αν είναι που μεγαλώνω. Υπέφερα πολύ σωματικά την προηγούμενη εβδομάδα κι ίσως μου βγαίνει σαν άμυνα για να ησυχάσω λίγο να έχω μυαλό να κινηθώ. Όμως ανησυχώ μήπως με βαρεθείς έτσι που έγινα σα να φέρνω κάπως προς τον κοινό νου (!). Μέχρι που σκέφτομαι τελικά να τα παρατήσω όλα τα υπερσχέδια για την ανθρωπότητα και να ανοίξω το βιβλιο-ουζερί. Να αποφύγω την υπερήττα την ηρωική, να πάρω μια συμβατική νίκη κι έναν συμβιβασμό, δε μ’ αρέσει. Δε θέλω να είμαι μια βιβλιο-ουζερού, ούτε μια σαπουνού, ούτε μια κλαρινιτζού κτλ. Δε με νοιάζει ας είμαι γκαρσόνα, στου Χιώτη,  αλλά ούτε αυτό θα με ευχαριστούσε. Φτιάχνω ένα πλάνο για μια εταιρία με προοπτική και σκοπό που μ’ αρέσει στη βάση. Θέλω μπακόφις να είμαι όμως, δεν θέλω να συναναστρέφομαι με εμπόρους ούτε υπηρεσίες, ούτε με τίποτε γιόγκιδες, νεοχίπστερ και βαρεμένους εναλλακτικούς, έχω κι αυτά. Αλλά μην ανησυχείς θα το φτιάξω στα μέτρα μου μωρό μου. Όμως πια είναι τα μέτρα μου τελικά;     Έλα να μου πάρεις τα μέτρα…. Δυο μέρες κάπου  ,