Κοιτώ σύννεφα που τρέχουν πάνω σε σύννεφα κι είναι σαν σκέψεις πάνω σε σκέψεις... σκέφτομαι, πάω μια βόλτα με την μνήμη της καρδιάς μου, που μπορεί να κινήται σε όλους τους χρόνους και να φτιάχνει ότι θέλει από πολύ συγκεκριμένα πραγματικά υλικά. Ξαναγεννιέται λευκό χαρτί στην απεραντοσύνη του ορίζοντα. Ανασαίνω απλωσιά. Ανασαίνω. Ανασαίνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή