Τί

 

Έχει τρομερή ησυχία. Ξαπλώνω στο κρεβάτι μας, κοιτάζω το μαξιλάρι δίπλα μου και η σκέψη μου βρίσκει αγαλλίαση κι η φαντασία μου ανακούφιση σε πολύ μικρά κι απλά πραγματάκια. Απλά, λίγο πιο κοντά, πιο κοντά.  Είναι πολύ εσωτερική η κίνηση που θέλω να μοιραστούμε.

Ανοίγω την καταπακτή, βγαίνω και καπνίζω στην σκεπή. Είναι κρύσταλλο η νύχτα. Μου στοιχίζει τώρα πιο πολύ που δεν είμαι εκεί αλλά δεν πρέπει να το σκέφτομαι έτσι. Προσπαθώ να βλέπω τι μπορώ και να το κάνω. Να είμαι βράχος αν θες, να είμαι νερό.

Να κινούμαι όσο ζω με την επιθυμία να σ΄ αγκαλιάσω. Να σου χαρίζομαι μες τη μέρα. Να είμαι κοντά σου, να αφήνομαι στο είναι μας.  Έστω κάπου λίγες μέρες, πάμε. Στύβω το μυαλό μου να βρω κάτι να ταιριάζει και δεν βρίσκω τίποτε άλλο εκτός από την παρουσία. Μια ευκαιρία στο όσο είναι τώρα εφικτό.

Κεφάλι μου πεντάμορφο και μεγάλο, μάτια μου, μάτια μου, μάτια μου ρουφηχτά και όλα τα παραπάνω και τα παρακάτω. Προσεύχομαι να παίρνεις αγάπη, να έχεις δύναμη, με φόρα για τη ζωή.

Να προσέχεις να ξεκουράζεσαι. Σ΄ αγαπώ και μου λείπεις.  Πάρα πολύ. Εδώ. Πάω να καπνίσω άλλο ένα στην σκεπή. Με ανοιγμένα γραπτά και βιβλία. Πόνος ζωοποιός. Τί να μιλήσω ..