ΖΗΣΕ

 

Τους νεκρούς μου θέλω 

Να τους θυμάμαι ζωντανούς. Γι' αυτό και στις κηδείες τους δε πηγαίνω.

Και λέω πως, με κάτι φαίνεται θα στράβωσαν

κι από δω δε θέλουνε να ξανα-περάσουν. Ξέρω.

Δεν είδα εγώ ποτέ τον τάφο τους,

σε κανα μοναστήρι θα κλείστηκε ο φευγάτος.

Μόνημη απεργία διαδήλωση θα κάνει πουθενά σε καμιά ταράτσα, στο πατάρι στο κελάρι.

Κι ίσως να βγαίνει μόνο βράδυ για περπάτημα 

σε  συνοικία που το μυαλό μας τώρα δεν πηγαίνει.

Αυτά. Τα ωραία του πόνου γλέντια που στήνω να σε σκέφτομαι, 

μήπως κι εσύ με σκέφτεσαι και κουνηθεί μονάχο του, σαν από πνεύμα χτύπημα, κάτι. Ξέρεις.

Κάτι που το ακούω βέβαια κι ένα σπαστικό και σαλεμένο γέλιο με πιάνει.

Δεν είμαι για κηδείες σου λέω. Κι εμένα με πειράζει ο κόσμος πολύ και κάπως έτσι φεύγω.