Κοίτα μωρό μου αυτό το κουκλάκι!

Είναι ένας μεξικάνος. Παλιά είχε και ρούχα και σομπρέρο. Τον έχω από νήπιο είναι το κουτσουνάκι που αγκάλιαζα και κοιμόμουνα παιδί. Δεν είναι πολύ γλυκό ..   τον έχω εδώ να τον διαλογίζομαι. Αλλά εσένα ονειρεύομαι. Βέβαια τι να μου κάνει το όνειρο και το κουτσούνι. Καταφέρνω ναι κάποια συγκίνηση με μια μέθοδο τηλεπάθειας. Και λιώνω τα παίζω όταν έρχεσαι μπροστά μου. Αλλά να τρελαθώ, καλύτερα να με σκοτώσουνε αν είμαι μάγισσα και δεν έρχεσαι με την θέλησή σου. Το 19 έμαθα να το κάνω. Δε το κάνω πολύ, γιατί υποψειάζομαι ότι τρώω από την ζωή έτσι. Γιατί έχει περάσει τόσος καιρός έτσι;      Σήμερα όμως το ψωμί ήταν πιο γλυκό από χθες. Σχεδιάζω μια βόλτα Αθήνα. Την είχα έτοιμη δλδ μόνο που χτύπησα και θα μου πάρει λίγες μέρες. Δεν είναι τίποτα η Αθήνα δίπλα είναι. Το τι γίνεται εκεί και πως γίνεται να γίνεται, αυτό με προβληματίζει ..

Τι άραγε να πρέπει να κάνω!