μωρό μου,

Είναι ωραίο να σ’ αγαπούν   να σε νοιάζονται ακόμα πιο ωραίο να σε φροντίζουν. Να τρώτε μαζί να συζητάτε να ξέρεις ότι θα τον βρεις τον άλλο να πηγαίνεις εκδρομές και βόλτες να μοιράζεσαι συναισθήματα κι αγγίγματα και ανησυχίες. Να χαμογελάς να κλαις να λες καλημέρα καληνύχτα κι αστεία και νέα κι ιδέες περίεργες. Να υπάρχει βοήθεια κι επιείκεια να μπορείς να θαυμάζεις και να κάνεις πράγματα μαζί να σαπουνίζει ο ένας να ξεπλένει ο άλλος να τινάζεις να απλώνει να μετακομίζεται μαζί τον καναπέ και το τραπεζάκι και τα βιβλία να σου βουτάει τις σακούλες από τα χέρια όταν μπαίνεις στο σπίτι να σου βάζει μουσική να ξυπνήσεις να δίνεις λουλούδια και να τα βάζει στο βάζο να χορεύετε και να τραγουδάτε να τσουγκρίζετε τα ποτήρια να φιλιέστε να σκαρώνετε εκπλήξεις για τα παιδιά να ρωτάς απορίες για να μην ψάχνεις στο λεξικό και την εγκυκλοπαίδεια να στύβεις πολλά πορτοκάλια για όλους και να φτιάχνετε μαζί γλυκά. Να τον χαϊδεύεις όταν ρεμβάζει να περνάς σαν αέρας όταν κάτι κάνει να του χαρίζεις κάτι που είδε και είπε ότι του άρεσε να βλέπετε μαζί ταινίες να κάνετε έρωτα να κάνεις πίσω όταν νευριάζει να ξανακάνετε έρωτα να βρίσκεις αστεία και φωτογραφίες κι έργα και ποιήματα για να του πεις κάτι πάνω σε αυτό που ζείτε και ψάχνετε να σου λέει τι ταιριάζει να φορέσεις όταν δυσκολεύεσαι να έρχεται πίσω σου στον καθρέφτη σε ότι απορείς να σε ξεκολλάει η συνύπαρξη. Τι γλυκιά που μπορεί να είναι η ζωή! Εγώ δε θέλω μια μέρα ούτε μια νύχτα ούτε μια αιωνιότητα προσμονή. Έχω αγωνιστεί κι αγωνίζομαι για την αλήθεια και μπορώ να την κοιτώ κατά πρόσωπο και νιώθω ελεύθερη να πάω όπου θέλω να κάνω ότι θέλω να γεμίζω και να αδειάζω την ζωή όπως νιώθω κι αισθάνομαι όμορφα και πολιτισμένα και ξέρω πως αυτά τα θέλω μου με οδηγούν να δίνω και στα παιδιά ωραία πράγματα και μια χαρούμενη κι αισιόδοξη Νάνσυ. Η Νάνσυ δεν έχει περάσει ούτε μια μαύρη μέρα γιατί έχει την αγάπη της και τα παιδιά το όνειρο και την τέχνη. Έχω περάσει πολλές μαύρες νύχτες σίγουρα και μέσα στην μέρα ώρες που αφήνομαι να βουλιάξω να διαλυθώ να πενθήσω αλλά δεν έχω κλείσει ούτε ένα εικοσιτετράωρο έτσι κι ούτε θα κλείσω γιατί μ' αρέσει να δίνω. Νιώθω πολλές φορές τα νεύρα μου ερεθισμένα και την υπομονή μου να σπάει αλλά δεν κάνω τσίρκα ούτε παρεκτρέπομαι άσχημα σε βαθμό ανησυχητικό κι απολίτιστο. Χάνομαι κάποιες φορές από το χρόνο και μπορεί να στήνω ανθρώπους να χάνω σκηνικά και να μη μου βγαίνει το πρόγραμμα κι αυτό πάλι αν είναι ανάγκη δεν το παθαίνω.  Δεν είναι θέμα εδώ τώρα να καταγράψω προτερήματα κι ελαττώματα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μπορώ και θέλω μια αληθινή σχέση και την θέλω μαζί σου. Δεν θέλω καταιγίδες και πλημύρες και βιβλικά φαινόμενα γι’ αυτό κάνω ασκήσεις πειθαρχίας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Κι ούτε μαζί σου ποτέ παρεκτράπηκα σε βαθμό που να μου αξίζουνε αυτά τα περιορίστηκα μέτρα και η πόρτα που έφαγα μια δυο τρείς και ταφόπλακα στην πυραμίδα του Χέοπα. Έχω κάνει λάθη και μετάνιωσα ότι δεν υπολόγισα τον κόσμο και τη θέση σου κάποιες φορές όπως μιλούσα και δεν αγωνίστηκα για την ζωή την ζώσα κοντά σου. Δε μπορώ όμως να πω πάει τελείωσε έγινε έτσι. Ούτε να πω α δε μου βγήκε η πρώτη επιλογή θα πάω στη δεύτερη κτλ να μείνω ας πούμε στα γραπτά μου πάλι. Γράφω πάντα γράφω αλλά δεν γράφω για να γράφω ούτε γράφω για να ζω ούτε ζω για να γράφω. Γράφω από ανάγκη και με καταλαβαίνεις τι λέω τώρα. Θέλω να σε δω να κάνουμε πράγματα. Όχι ότι έχω τις προσδοκίες όλα ανοιχτά τα έχω για το μέλλον και το παρελθόν το κρατώ σα γενική εικόνα δε στέκομαι πουθενά. Μπορεί να σκέφτομαι κάποιες φάσεις και περισσότερο από όλα να με πονάνε τα τελευταία απανωτά φτυσίματα γιατί είναι φρέσκα να μου βγαίνουν αυτόματα κάποια συμπεράσματα με τα οποία αντιμάχομαι αλλά δεν στέκομαι και δεν παγιώνω κάτι. Ξέρω ότι δεν ξέρω κι ούτε πρόκειται να μάθω τίποτε αν δεν είναι όλα υπό αναίρεση και αμφισβήτηση συνεχώς κι ότι είμαστε άνθρωποι και παλεύουμε με την άβυσσο και το φως κάθε στιγμή. Ότι είμαστε ένα αναβόσβημα τέλος πάντων ας μην πιάσουμε φιλοσοφικά. Ξέρω ότι θέλω να σε δω και να ζω κοντά σου και να μοιραστώ μαζί σου ότι έχω γιατί σε ονειρεύομαι και προκαλείς μέσα μου όλα αυτά που προκαλείς καλώς ή κακώς. Ξέρω ότι το θέλω αυτό όσο κι αν με αναστατώνει και με κάνει να γνωρίζω τον εαυτό μου από την καλή κι από την ανάποδη. Δεν αποφάσισα ποτέ για τους δυο μας. Έναν πανικό έπαθα πέθανα κάποτε τράπηκα σε πολύ άταχτη φυγή. Και είπα θεέ μου δώσε μου τον σταυρό σου. Αυτό έπαθα. Και δεν μου βγήκε σε κακό. Με πήρε η θεά και με πήγε σε ένα νησί. Απλά θέλω να μπορώ να αισθάνομαι ότι προσπάθησα για μας όσο μπορούσα και μπορώ. Στην ζωή όμως έξω από τον τάφο. Δεν αποφάσισα ποτέ για σένα. Δεν γίνεται να κάνω κάτι τέτοιο αφού εσύ δεν είσαι αντικείμενο.  Δεν θα ερωτευόμουν ποτέ ένα αντικείμενο και με προσβάλει αυτή η θέαση κιόλας. Απορρίπτω αυτόματα τέτοιες οπτικές και για μένα και για σένα. Είναι λόγια της παρηγοριάς αυτά και δεν κολλάνε στα αυτιά μου. Είμαι αλλιώς. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να αποφασίσω τίποτε από μόνη μου και κάνω όλο προτάσεις και μπορεί να με πονάει που τις απορρίπτεις όχι που απορρίπτεις τις ιδέες μου αλλά επειδή δεν έχω καταφέρει να σε δω ακόμα να βρούμε μια μαζί αν γίνεται κι όπως μπορεί να γίνει. Παλεύω με την σωματική απουσία χειρότερα από πρέζα με βλέπω να γερνάω και να βασανίζομαι αλλά είναι τελείως προσωπικός αυτός ο αγώνας αν με καταλαβαίνεις έχουμε και οι δυο περάσει πολλά ο καθένας στο δικό του μέτρο και δεν είναι ότι δεν μπορούμε αλλιώς αλλά είναι θέμα ομορφιάς κι εκπλήρωσης κι ευτυχίας και φθοράς και αφθαρσίας αν θες και δικαίωσης με την καλή έννοια πώς να το πω δε είναι να κάτσω τώρα εδώ να ψειρίζω τις λέξεις. Μια βόλτα θέλω να πάμε και να ξαναπάμε και να ζούμε μαζί και τα ναι και τα όχι και τα ίσως και τα μπορεί να τα ζήσουμε σα ψυχές σα σώματα σα ψυχές και σώματα αναλόγως τα φεγγάρια και τις εποχές. Αν γίνεται όσο κι όποτε γίνεται. Αλλά εγώ τουλάχιστον θέλω να νιώθω ότι προσπάθησα. Και είναι ένα εκατομμύριο πράγματα που θέλω να σου πω και λένε όλα το ίδιο. Πως θέλω να σε δω και να σε βλέπω και να ζω κοντά σου με όλες μου τις δυνάμεις και τις αδυναμίες. Και είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Ακόμα και τις ώρες που νιώθω τελείως λάθος και εκτός θέματος και μηδενικό και χώνομαι στη σπηλιά μου ξέρω πως είμαι σίγουρη γι’ αυτό ακόμα κι όταν λέω άσ’τηνε.    Κάποτε μου είχες πει ότι τα γραπτά μου σε ξεκουράζουν. Δε μου έχουν πει ποτέ πιο όμορφο πράγμα για τα γραπτά μου και για μένα που είμαι τα αυτά. Ξέρω όμως πως σε έχω κουράσει γιατί κι εγώ έχω κουραστεί κι εξοντωθεί σε βαθμό κακουργήματος. Θέλω να σε δω και να ξεκουραστούμε μαζί αγάπη μου. Αν σ΄αρέσει με σχέση σχέση όπως θέλω κι εγώ που για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή μου το θέλω να το τολμήσω αυτό. Θέλω να σε δω να μου πεις με το χέρι στην καρδιά και κοιτώντας με στα μάτια ένα ναι ή ένα όχι. Αυτό μόνο ζητώ. Να ξέρω προσωπικά που προτιμάς να επικεντρωθώ. Στο γράψιμο στο κρυφτό ή στο κυνηγητό ..  Ενώ τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και σε απροχώρητη φάση το ξαναλέω.