Για χρόνια μέσα στην ψυχή του ποιητή μου οικοδομήται μιαν αλήθεια πολύ ισχυρότερη από αυτήν την έξω. -Ως την έξω εννοώ αυτήν που σχηματίζεται από την αίσθηση των αντικειμένων και των υποκειμένων στην καθημερινότητα.- Βέβαια όμως η μέσα αλήθεια βρίσκει την δική της απτότητα, την δική της αισθητιριακή υπόσταση αφού όπως είπαμε πρόκειται για αλήθεια. Είναι όντως κάτι πολύ σπάνιο και αυτό συμβαίνει με την δημιουργία. Πρόκειται για μια περιδύνηση στο φάσμα των δυνατοτήτων που καταλήγει σε μιαν ιδανική ενόρμιση, χιλιο-ονειρεμένη αλήθεια- χυτίριο αλήθειας, που ξεπηδά και χύνεται πάλι μέσα ως αίσθηση οργασμική, ψυχική ένωση του μέσα που όπως είπαμε καθ' αυτόν τον τρόπο αποκτά απτότητα κι αισθητιριακή υπόσταση. Όσοι γνωρίζουμε για τί μιλώ ξέρουμε πως δεν είναι κάτι αφηρημένο. Παρόλο που όταν προσεγγίζεται από τις αισθήσεις περιορίζεται τόσο που ίσως και να συνθλήβεται και να μοιάζει σε ότι πιο κοντά με τον χυμό της ψυχής κι ίσως την πιο μακρινή μας μνήμη της μήτρας δηλαδή μια σκοτεινή ευχαρίστιση μακάρια. Η αρχή της μέσα αλήθειας του ποιητή μου. Η αρχή της κάθε αλήθειας. Όπως κι από όπου η μνήμη ξεκινάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή