ανάμεσά μου σκάει το κύμα

 

Έχεις νιώσει τη απίστευτη χαρά να είσαι στο πουθενά στην άλλη άκρη της Γης να έχεις μήνες να μιλήσεις ελληνικά και ξάφνου να ακούς κάποιον δίπλα σου να μιλάει ελληνικά; Την γλώσσα σου δηλαδή, τη γλώσσα σου... Εμένα μου έχει τύχει και έτσι και μεταφορικά. Ε, αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπάς αυτόματα κι ακαριαία, τουλάχιστον εκείνη την στιγμή, είναι σα να σου δωρίζει κάτι το ανεκτίμητο. Έτσι ένιωσα και με εσένα, μόνο που και αυτό που -μου- είπες με βάρεσε κατακούτελα κι ερωτικά.

Έφυγες και συνεχίζω να σου μιλάω. Με πυροβόλησες κατακέφαλα κι έφυγες. Και συνεχίζω να σου μιλάω. Γιατί πυροβόλησες το προσωπείο μου κι όχι εμένα. Καλά έκανες. Με ξαναπυροβολείς. Ξαναπυροβόλα με. Δεν θα πεθάνω ποτέ τελικά; Τι κρύβεται από πίσω;

   

Ακούω την άνοιξη να τρίζει

Κύματα στην ακροθαλασσιά που με σαρώνει

Κι απάνω στο κεφάλι μου γυρίζει τρελά πουλιά

 

Βουνά στα σύννεφα

Μουγκρίζουνε κάτι "Σούφι"

για το κορμί που ο Ήλιος

χιόνι δακρύζει λιώνει.

 

Ακούω μέσα μου την Άνοιξη να κροταλίζει

Κι όλη τη φύση σχίζει πολύχρωμο φως

που με φωτίζει εντός κι εκτός 

να μάθω να ξέρω την γλώσσα

Τη γλώσσα των ζώων μιλώ;

 Τόσο τόσον καιρό!

Ακούω την Άνοιξη μέσα μου αναβλύζει

Και στο μυαλό μου παιανίζει

του Πάνα μεθυστικός αυλός

Τι γίνεται εδώ;

 

Εδώ είναι το ταξίδι από μέσα. Το διάφανο, ο παλιός χείμαρος που πάγωσε. Θα σου πω...

Μπορεί να είναι και ιδέα μου ότι μου έχεις πετάξει κανα δυό φορές κάτι ότι διαβάζεις αυτά που γράφω εδώ. Το διάφανο με βοηθάει να έχω κάποιον που μιλάμε την ίδια γλώσσα. Να πιστεύω ότι κάποιος με καταλαβαίνει ή έστω θα με καταλάβει κάποια στιγμή. Έχω φαίνεται μεγάλη ανάγκη από αυτό. Αυτοκατανόηση; Αυτό; Επιμένω, Έρωτας είναι. Αυτό, είναι έρωτας;

Μπορεί και να είναι το μόντους βιβέντι που έχω βρει για να εκτονώνω την διαταραχή μου ώστε να υποφέρω εμένα και τον περίγυρο μου που νιώθω ξένη. Εδώ μιλώ σε κάποιον, που αν διαβάζεις θα βρεις κι εσένα μέσα του χτυπητά κάποιες στιγμές και κάποιες κάτι άλλο και όλες εμένα και αυτή που πλησιάζει σε μια συγκεκριμένη προσωποποίηση αλλά δεν το καταφέρνει. Το καταφέρνει; Το καταφέρνει μέσα από προβολές. Του άγνωστου; Του κενού; Του έρωτα επιμένω.

Έρχομαι εδώ και γδύνομαι προσωπεία και προσωποποιήσεις. Να καταφέρω το πρόσωπο μου να της δώσω. Αυτή η γυναίκα είναι έτοιμη να με πυροβολήσει! Κανείς δε θέλει να γίνει αυτή η γυναίκα που μπερδεύεται και με πνίγει με τον ομφάλιο και με εγκαταλείπει. Έτσι κι εγώ την χρησιμοποιώ και την κάνω τέχνη, στην τελική. Νοθεύω με αυτή το είδωλό μου; Πως να μας στο εξηγήσω, δε γίνεται. Δεν ξέρω. Δεν θέλω να το προδώσω.

Αύριο έχω γιατρό. Σκέφτομαι ότι το διάφανο συνέχεια μου κάνει "χαλάστρα". Περνούσα πιο όμορφα παλιά με την μουσική και τα πεταμένα από δω κι από κει χαρτιά; 'Ομως να που έχω προχωρίσει. Έχω απελπιστεί, δεν θα με αγκαλιάσεις ποτέ σου. Εδώ εσύ δε θα μ’ αγκαλιάσεις ποτέ σου. Ούτε εσύ. Ούτε εσύ;

 Εδώ είναι ο κόσμος των ιδεών. Το ανώτατο διανοητικό στάδιο! Όποιος το δει και μπει μέσα του, μπαίνει και σε ‘μένα. Όποιος το ερωτευτεί ερωτεύεται και εμένα; Εμένα μπορεί να με έχω κι εγώ κι εσύ. Εσύ… ποιος είσαι εσύ; …που είσαι;