Είναι αστείο γιατί είχα πιστέψει πως από μια μακρινή γωνία σε έπιανα

Σε έβλεπα ουσία του απείρου δύναμη που κινεί την δημιουργία πέρα από τα επίγεια 

Και γινόσουν του πόθου μου το εκμαγείο να σε έχω στην πλάση ολόκληρη

Είναι αστείο που είχα πιστέψει πως θα 'ταν για πάντα έτσι

Να μπορώ να σ'ανακαλώ στο μαγικό σκηνικό της ιδανικότητας 

Σε μια διάσταση μυστική 

..μέχρι που άνοιξε η ουράνια ρωγμή της υπόστασης τη γραμμή στην παλάμη του χάρτη το άχτι 

Το αχ τί