Πες το μου επιτέλους ! Είναι αυτό; Αυτό είναι; Φτιάχνουμε ο καθένας μια ράγα για το τρένο μας; Κοίτα. Έρχομαι στην θέση σου και είναι όλα τόσο γλυκά που σ’ αγκαλιάζω και σε φιλάω σου πιάνω τα χέρια να παίξουμε. Έρχομαι στην θέση σου και μπαίνω μέσα σου και μπαίνεις μέσα μου και συμβαίνει κάτι πολύ όμορφο. Με τις προεκτάσεις μας. Τους ανθρώπους και τις καταστάσεις τις πόλεις τα δάση το έργο την ακεραιότητα …έλα ξέρεις τι θέλω να πω… εννοώ είναι όλα τόσο γλυκά κι ήταν γλυκά ακόμα και μέσα στην πίκρα τους -του χωρισμού μας- γιατί είναι ο αγώνας για να σταθούμε όρθιοι. Δίχως να προδώσουμε και να προδοθούμε… -από- το ίδιο μας το είναι. Έλα. Πες μου. Φτιάχνω μια ράγα από δω μέχρι εκεί. Έχει κάνει τον γύρω της Γης έχει αστοχήσει αμέτρητες φορές από μια χαζή αμφιταλάντευση στο τελευταίο πάτημα κάθε φορά και μια γρατζουνιά. Κι ελατήριο το έχω κάνει. Εντάξει. Αλλά τώρα… Τίποτα δεν θέλω να πω. Είναι μερικά «πράγματα» που καλούνται να αποσαφηνιστούν κι από τους δυο μας. Να μας εκπλήξουμε! Ναι. Το ξέρεις. Μπαίνω συχνά στην θέση σου. Μπαίνω μέσα σου και μπαίνεις μέσα μου και συμβαίνει κάτι πολύ όμορφο. Και θέλω να το κάνουμε πραγματικότητα. Πες όμως. Έλα. Πες τα όλα. Έχω τρελαθεί στα αλήθεια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή