Μπήκα στην τρίτη εβδομάδα που περπατάω με πατερίτσες. Πρέπει να ξελαμπικάρω να δώσω και αίμα. Είμαι σε πολύ εύθραυστη ψυχολογία. Γίνονται πράγματα που ονειρευόμουν. "Έχω" το πιο γαμάτο κορίτσι. Κι εσύ, πάλι να νομίζω ότι γράφεις για μας! Ο γιατρός με συμβουλεύει να μη προσδοκώ και να μη διεκδικώ κάτι από την ερωτομανία μου. Κι όμως, απρόσμενη χαρά με βρίσκει και με τυλίγει. Μου δίνει φιλιά τρελά φιλιά. Τόσα που εξαφανίζομαι. .. Μα μα που πάμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή