ΠΡΩΙΝΟ ΠΟΙΗΜΑ

 

ΠΡΩΙΝΟ ΠΟΙΗΜΑ

 

Είσαι η Μόνα Λίζα μου

όπως και να σε κοιτάξω με κοιτάς

Και χάνομαι στα τρίσβαθα

 

Θα ‘θελα κάτι να πω

που να γελάσεις

και τα μάτια σου

να γίνουνε οι λεπίδες

που θα μου κόψουν

όλες τις ανασφάλειες

με μιας

να μπω 

στον εσώτερό σου κόσμο

και να αδειάσω

τα πιο έντονα χρώματα

της ψυχής μου

 

Θα ‘θελα

κάτι να κάνω για να σου δώσει

την χωμάτινη χαρά

που ανθίζει

στην σχισμή της καρδιάς μου

 

Και θέλω να κάνω κάτι

που να το θες το ίδιο κι εσύ.