Όσες φορές έχω προσπαθήσει να βρω λέξεις για τα μάτια σου δεν έχω καταφέρει τίποτα. Θυμάμαι έντονα ένα μεσημέρι που καθόσουν απεναντί μου στο κιόσκι. Φορούσες ένα βαθύ ντεκολτέ ώσπου φαινόταν λίγο, ένα περίγραμμα, από το σκούρο δαντελένιο εσώρουχο. Τα μάτια μου θόλωσαν κι έκανα υπεράνθρωπη προσπάθεια για να εστιάσω. Τελικά πάντα μέσα στα μάτια σου.
Ο Ήλιος, σε κοιτούσε κι αυτός. Μιλούσαμε για τον Διονύσιο Σολωμό και τον ύμνο του στην Ελευθερία. Τα μάτια σου σε αυτό το φως και με αυτά στην σκέψη είναι ότι ομορφότερο έχω αντικρίσει. Και δεν θα ξεπεράσω ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή