Σημειώσεις Επεξηγήσεις Πηγές

 

Στην αρχή σκέφτηκα να δημιουργήσω μια ευκαιρία με βάση το λογοτεχνικό μου έργο. Αυτό ναι, είναι ένα δυνατό σημείο αλλά δεν παύει να είναι λόγια λόγια λόγια. Ύστερα ήρθε μια ουσιαστικότερη ιδέα. Να επεκτείνω την δραστηριότητά μου μέχρι να φτάσει ο δρόμος μου εκεί, εκεί … εσύ εκεί. Πολύ προετοιμασία, χαρτούρα έχει και ρίσκο, ρίσκο παιδί μου, τρέχω. Να φτιάξω και αναχώματα. Πως μ’ αρέσει το ρίσκο! Με γοητεύει και η νίκη και η ήττα όταν έχει τρελό ρίσκο. Μεγάλη ανωμαλία σου λέω. Στο Ζάλογγο να χορεύουμε μπάλο.  Και ράβω αλεξίπτωτο μεγάλο               !

Κάποια στιγμή άκουσα το "θρόισμα", άργησα να μάθω να το αναγνωρίζω .Πριν την αρχή. –ως αρχή λαμβάνω την στιγμή που βρέθηκα στην οπτική της θέσης μου. Η θέση μου είναι η κεντρική, μαζί σου.-  Πολύ πολύ καιρό πριν νόμιζα πως με πειράζεις.  Συχνά παλεύω με αυτό ακόμα. Είναι το προφανές. . Αλλά κάποια στιγμή σήκωσες την φωνή και μου είπες δις: ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ. Εγώ εκείνη τη στιγμή είχα αυτοσυγκεντρωθεί, για να σε συλλάβω, πάνω σε ένα φύλλο το οποίο τρύπησε από το λέιζερ της σκέψης μου. Τι είναι τώρα αυτό, ντεζαβού; Καλά καλά οκ ! Μου μιλούσες για τον κορώνα. Αλλά ότι λέμε, όταν είμαι στη θέση μου, είναι για μας. Τις ώρες, τους αιώνες δλδ, που σε σκέφτομαι ότι καταφέρνει να φτάσει μέχρι το αυτί μου λέει για μας. Σημαίνει, προβλέπει, κάνει διάφορα. Ανοίγομαι στη συχνότητα Χι εις την Νι.  Κβαντική είναι, από τα λίγα που ξέρω. Έχω βέβαια σκοπό να ασχοληθώ περισσότερο με φυσικοχημεία στο μέλλον. Ήδη η μελέτη που έκανα τα προηγούμενα χρόνια για τον ηλεκτρισμό με βοήθησε πολύ να ερμηνεύσω επιστημονικά τα πράγματα. Ακόμα και για εκείνο το φαινόμενο όπου ενωθήκαμε …τότε στο ποτάμι. Το ποτάμι των ψυχών, αυτό σημαίνει το όνομά του στα αρχαία. Και μας αγάπησαν  Όλα. . Τράβα όσο κόντρα θέλεις, απάνω μου θα πέσεις να ξέρεις. Μελετάω και τα νομικά, για παν ενδεχόμενο, αλλά μπλιαξ μωρέ. Αφού ΄λαϊκά τα θέλουμε. Επιστημονικά αλλά λαϊκά. Baby baby baby baby θα ‘ρθείς να σου δείξω, όλα όσα έμαθα             και θα μάθω.  

Όπως σου είπα έχω μεριάσει τη λογοτεχνία και έχω πιάσει να οργανώσω άλλη δουλειά. Άμεμπτη καθ όλα και άντε γεια! Βιωματικός σουρεαλισμός. Και βγαίνει σωστό σενάριο για ταινία. Που δεν έχεις δει ακόμα πουθενά. Δική μας. Πολεμικό, κοινωνικό δράμα, κωμωδία, περιπέτεια, πολιτικό ρομάτζο, ντοκιμαντέρ, αληθινή ιστορία. Θρίλερ δε βλέπω. Εσύ μπορεί να το δεις και για θρίλερ, τι να πω! Όλα τα περιμένω και παίρνω τα μέτρα μου. Κρύβω τα σπίρτα, τα φάρμακα, τα δηλητήρια, σε μέρος που να μην έχουν πρόσβαση και οπτική επαφή παιδιά σαν εμένα. Θεέ μου βόηθα με να μην κάνω καμιά χοντρή απερισκεψία! Κι εσύ είπες ότι μεγάλωσες και δεν θα με στήσεις πάλι στον τοίχο. Εγώ που είμαι μικρή ακόμα, να σε στήσω; Προς τέρψη όμως μωρό μου. Τέτοιο στήσιμο θέλω  εγώ. Όλα τα άλλα στησίματα τα έχουμε, ελπίζω, ακυρώσει.

Λοιπόν, βγαίνεις εσύ “το καθημερινό σου να ψωνίσεις” -που λέει και η Λ. Πλάτωνος- και περνάς μπροστά μου. Τρέχω σε πιάνω και σου λέω: πάρε mon amour αυτό …δώρο.      Ωχ, δε ξέρω, δε ξέρω, δε ξέρω τι να πω, καμιά ψαγμενία.. Πρέπει να έχω γόνατα, να έχω φωνή.. Λάμψη θα έχω σίγουρα γιατί θα είσαι μπροστά μου! Κι εσύ θα έχεις λάμψη… Αλλά, τι θα γίνει μετά; Μετά γίνεται αυτό που θέλουμε. Αυτό που θέλεις και αυτό που θέλω. Ναι αυτό. Αλλά και τα άλλα. Τα άλλα που είναι εξίσου σημαντικά. Η ζωή και το έργο.

Απλό είναι. Ίσως δεν είναι συμβατικά εύκολο. Οι ποιητές έτσι κι αλλιώς είναι μοναχικοί τύποι. Συμπυκνώνουν στιγμές, διαστέλλουν τον χώρο και τον χρόνο, ότι θέλουν κάνουν. Δημιουργούν την μετάβαση, φέρνουν την λύτρωση και την κάθαρση. Αυτό κάνουν. Βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Με ρυθμό. Με τρόπο που μόνο οι μύστες, οι ήρωες και οι ιδιοφυΐες συλλαμβάνουν επαρκώς. Εμείς θα ζούμε την ευτυχία μας. Ακούς; Την ευτυχία της συνάντησής μας. Και θα απολαμβάνουμε τη θέα της διαδρομής. Και κάτι πανσελήνους που γίνομαι λυκάνθρωπος τι θα κάνεις; Θα με αντέχεις… Θα με εμπιστεύεσαι. Θα με εμπιστεύεσαι. Θα με εμπιστεύεσαι και δεν θα με στείλεις πάλι στον τάφο…  Τον πούλησα τον τάφο, στο πα;  ... !