Συμβαίνει κάποιες στιγμές
που τραύματα από παλιές πληγές
γράφουν στο δέρμα εντονότερα.
Λες και το φως να παίζει τα παιχνίδια του,
το βλέμμα μας να γίνεται πιο διεισδυτικό ή
να κεντρίζεται ευκολότερα από κάτι τέτοια.
Μα πρόσεχε, όταν τα μάτια τρέχουν αφημένα,
πρόσεχε! Τι θα σκεφτείς, που είσαι και τι πιάνεις.
Τότε που το όνομα θα πεις τι άραγε εσύ κοιτάζεις
Ένα λουλούδι, μια πληγή, τα σκέλια σου, τον ουρανό, το πιάτο;
Πρόσεχε το αυτό πολύ. Γιατί μπορεί
η απάντηση η απρόσμενη που ψάχνεις να 'ναι.
( photo by me/ ο Ήλιος συνεχίζει να παίζει μαζί μου )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή