Κορώνα

Αμφιβολία καμιά. Ένα κέρμα είναι που όσες φορές και να το γυρίσεις θα έχει να κάνει με την δύναμη της περιστροφής, την εκτόξευση, την πτώση.

Όλα αυτά που μου λες τόσα χρόνια τα έχω δοκιμάσει σε επίπεδο πιστότητας που ούτε εγώ δε ξέρω πως καταφέρνω τόση αυθεντία. Είμαστε ποτισμένοι από τους κανόνες της επιθυμίας ώστε να εξιδανικεύουμε το παράνομο. Γι’ αυτό όσο θα μιλάω τη γλώσσα σου θα σκέφτομαι τη δική μου να ταξιδεύει στο σώμα σου. Χιλιάδες συμπυκνωμένες άνοιξες που η ρίζα θεριεύει και τρυπάει τη πέτρα.

Έχω ετοιμαστεί για σένα. Στην επίθεση. Ξέρεις καλά τι ζητάω. Θέλω ένα στεγανό χώρο για  να πιάσω κάθε εκατομμυριοστό σου και να το βουλιάξω μέσα μου. Να ξεχειλίσουνε τα νερά, να είναι μόνο για αμφίβια. Αλλιώς δε μου καίγεται καρφί αν πνιγούμε. Να ησυχάσουμε και από αυτό το μαρτύριο της σταγόνας. Έτσι κι αλλιώς, αποδεδειγμένα, πεθαμένοι κάνουμε καλύτερα τη δουλειά μας.

 Όρισε ανοιχτές ημερομηνίες και τόπους εσύ. Να σου μιλήσω παντελονάτα θέλω. Να λυθούν όλα. Μα όλα.

Δε βλέπεις; Μας καλεί «το θεματάκι μας». Μας  παρακαλεί δηλαδή. Αφού ξέρεις τι καλό αθώο κι ευγενικό παιδάκι που είμαι όταν δε πρέπει. Για κοίτα, κλείδωσα;  

..Κλείδωσες.