δύο ποιήματα για το περιβάλλον

 Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ

 Κάποτε εδώ ο Παυσανίας ανέφερε μια πηγή

Η μνήμη μου αμυδρά την φέρνει πίσω όπως την θυμόμουνα παιδί.

Κι ύστερα κάποιες συζητήσεις των μεγάλων

για μια γεώτρηση λίγο πιο πάνω που την στέρεψε.

Που τα νερά αντέστρεψε και κύλισαν σε πιο μεγάλο βάθος.

 

Ήταν και κάποιοι που υποστήριξαν πως με το νέο φράγμα

ίσως να γέμιζε ξανά ο υδροφόρος ορίζοντας

και να ζωντάνευε πάλι του Παυσανία η ιερή πηγή.

Πως γελάστηκαν όμως κι αυτοί! Με το σωτήριο τάχαμου φράγμα.

Το φράγμα είναι πολύ ψηλά και όσο πάει στερεύει και τις γεωτρήσεις.

Τώρα το δώσανε κιόλας στη μεγάλη εταιρία.

Κανείς από μας δεν πρόκειται να ωφεληθεί. Κάθε άλλο.

 

Εμάς μας κόβουν το νερό, σε μας,  τους φτωχούς ανθρώπους

για λίγες μέρες μόνο καθυστέρησης απ’ την προβλεπόμενη δόση.

Υπάρχει λένε, πιπιλίζοντας, πρόβλημα λειψυδρίας.

Κι οι άλλοι μες τις πισίνες τους, οι ξενοδοχειάρχες,

οι μεγαλοκαλλιεργητές που χρωστάνε τα εκατομμύρια οι απατεώνες

βγάζουν επαγγελματικό χαρτί απ’ την εισαγγελία να μη τους πειράζει κανείς.

 

Κάποτε εδώ θυμάμαι έτρεχε η πηγή του Παυσανία.

Εδώ εδώ ακρυβώς πλενόμουνα κι εγώ παιδί.

Ας βάλουμε τουλάχιστον μια ταμπέλα εις μνήμην.

Μέχρι να τιναχτεί η γη.

Μέχρι να αποδοθεί η φυσική δικαιοσύνη.  

 

 Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

 Σε ένα κανάλι τοπικό είδα ένα γνωστό μεγαλοκαλλιεργητή να κλαίγεται.

Έλεγε πως από τα δυο 

εκατομμύρια που του εστοίχισε η καλλιέργεια

το ένα εκατομμύριο του πήγε στα νάιλον και τα πλαστικά εφόδια,

το άλλο μισό σε γεωπόνους φάρμακα, δηλητήρια, λιπάσματα  

έως που του έμεινε, ευτυχώς όπως είπε,

το άλλο μισό να το μοιράζεται με εργάτες μετανάστες.    

Ε τον καημένο, γύρω μου έλεγαν, που βολοδέρνει στην περιουσία του με τις τράπεζες,

με τόσο άγχος όλη μέρα, τι να τραβάει κι αυτός.

 

Μα λέω κανείς να μην κατάλαβε τι είπε τώρα!

Πως είπε πως τα τρία τέταρτα από τα λεφτά του τα έκανε βρωμιά.

Πως πρώτα πρώτα τα έδωσε στον πόλεμο του πετρελαίου και τον βιοχημικό.

Και πως μετά ότι του έμεινε, από τα λεφτά που έστειλε στον πόλεμο και τη βρωμιά,

τα έδωσε σε εκείνους που φύγανε από τη χώρα τους λόγο πολέμου.

Κι ύστερα οι μετανάστες δεν κατάλαβαν πως δούλεψαν

γι’ αυτά που σκότωσαν τους δικούς τους,

 γι’ αυτά που τους εβγάλανε από τα ίδια τους τα σπίτια!

 

Πόσο μα πόσο πιο απλά μπορεί να μας το πει κάνεις.

Μα κανείς δεν κατάλαβε!

 

Δεν λέω να την πάθετε, να αποσβολωθείτε σαν κι εμένα

που πηγαινοέρχομαι στην αγορά άδεια, άντε με ένα ρύζι βιολογικό.

Να μαζεύετε τα πεταμένα, να ανοίγεστε σε μελέτες για ένα μοντέλο διαφορετικό.

 

Μα έστω κάποιος έπρεπε να πει : Έλεος! Αυτός είναι για σκότωμα ο μαλάκας.