το ποστίζ της Μέδουσας

ας γελάσουμε λίγο...
χα χα χαχαχαχα αχα. ναι.

α όχι, δεν ταιριάζει και τόσο πολύ στα συναισθήματα που τρέφω γι' αυτήν αυτός ο τίτλος.
Η ελπίδα που τρέφω γι' αυτούς τους βοστρύχους, να σμίξουμε στο βαρύ ξύλινο τραπέζι των ηλιοβασιλεμάτων. Και οι αναπάντεχες πνιγερές αγκαλιές που με χάλκεψαν και πάγωσαν τον χρόνο στον χρόνο. Ωραία που ήσαν! Ωραία που αστράφτουν στο διηνεκές. Ωραία Ω έαρ αγνότης.
κτλ.

-τέλος χρόνου-
μπιπ


Φωτοαρτ Πικάσο