Ελευθερία Έκφρασης

 

Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε
και κλέβουν ένα λουλούδι
από τον κήπο μας
και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον
περπατούνε στα λουλούδια,
σκοτώνουν το σκυλί μας
και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα
-τη πιο διάφανη απ' όλες-
μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας
ληστεύουν το φεγγάρι μας
γιατί ξέρουνε το φόβο μας
που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα
πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα

Μαγιακόβσκι

(φotoart Καρλ Σμιτ Ρότλουφ)

Παράνοια

Για σένα δε μιλά ούτ' ένας στίχος,
κι αυτό σου λέει πόσο σ'αγαπώ.
Στην τέχνη, διαδίδεται ο ήχος
μονάχα στο κενό - τι να σου πω;

Στους στίχους μου δεν θέλω να διαβάσω
πως όσοι ζούσαν χάθηκαν κι αυτοί.
Τις νύχτες που φοβάμαι μη σε χάσω
κοιτάζω εμπρός μου τ' άγραφο χαρτί.

Γ.Κοροπούλης 

(φotoart Gary Stewart)

μη και χάσουμε απ' τα μάτια μας τη δυνατή ζωή

Να σεργιανίσουμε τα ημίφωτα,
να κατεβάσουμε το θεό και να τον αναθεματίσουμε με όλη την ύπαρξη

Με βλένες γράφονται τα σύστιχα του μυστηρίου;

Λιώσαμε κοθόρνους στις πλατείες που κεντράρουν το χάος 
..κι ένα ξημέρωμα όπως κοιτάζουμε το θόλό ταβάνι, 
στο ύστερο της ύστατης στιγμής, 
αντί για φως κρεμεται η δυνατή ιδέα όπως η νυχτερίδα, 
έτοιμη για τον χθόνιο αιθέρα 
και τόσο ευχαριστημένη στο κουρνιαχτό. 

Ατενίζοντας τη δυική τελιώτητα, 
την όμορη αντίχηση, 

Πνίγονται οι χαρακιές της ψυχής, με κατακάθια.
Λυένονται στις διατρυβές. 

Στάση εν νεφέλαις, 
δευετερολέπτων πρωτόνια στίγματα, 
διαπερνάμε ο ένας τον έναν και όλοι άλλοι. 
γωνία που τρυπάμε, βαγόνι του άχθους, 
παράγγελμα πληρωμής. 
Έναντί. 

Βγάλε τα γάντια και υπέγραψε.

Αυτό το μέρος, σαν θες, μοιάζει με κολυμπήθρα
κι έπητα τι αν με ένα έλασμα έμοιαζε πάντα, σπείρας.
Γι' αυτό μέσα του όταν είσαι είναι εξαίρετη φυλακή.
Άθλος για αναρύχηση.  

Πέρνα κατά τις πέντε το απόγευμα
, στις επτά θα έχω δουλειά, ...

Κάθε νύχτα ο πρίγκηπας φτύνει τα μπούτια της σταχτομπούτας να σβήσουνε 
Κάθε νύχτα τα μάγια τελιώνουν.

Κάποιο πρωί ξυπνάμε μαζί.
Τα σώματά μας ενωμένα σαν λεπτοδείκτες.
Ήλιον μνήμες μας ανεβάζουν στη Στάση εν νεφέλαις, φρέαρ, στοά, 
η Στάση στέκει μπροστά, κίονες στη σειρά, αγορά,
κρατήσου γερά...

-1. 

Απ ,  
το έπιασα κι έκανα να το προσγειώσω
το είχα αγγαλιά μέχρι τα σύννεφα
όταν έφτασα είχε γίνει σύννεφα
γείσο, κουρτίνα, χαλί, χάρτης
Χάρτης! -χα χα Χα-

Χάρτης...........




(φotoart Vera Rockline)

αδιάγραφο

Το να πιστεύεις στην ελευθερία είναι άλλο πράγμα.

Πνεύματα στο κερί, σπάνε, τρίζουν, μουρμουρίζουν ιδιοτροπίες
στη δικιά τους γλώσσα, σ'αυτή που μιλούσαν στα όνειρά τους
Γυρέυοντας μεταφραστή, εκφραστή, ..απογόνους
Όλο φραστ και φρούστ τα πνεύματα
κι αν δεν έχω το τετράδιο με τις σημειώσεις
περνά ο καιρός και ξεχνιέται η γλώσσα τους.

Αφήσεμε την έννοια να αιωρήτε αφηριμένη
Το εμβολίζουμε, το πετάμε,
το ρίχνουμε στο συναίσθημα
, απ' αυτό ζητάμε την έννοια.
 και πρότερα λέγαμε πως δεν είμαστε ζώα 

Τα πνέυματα γυρνάνε πολύ και ξέρουν ένα πράγμα παραπάνω
μα επιμένουν, λες σοβινιστικά,  να μιλούν την γλώσσα τους,
Έχουν να πουν τα πάντα για το ύστατο μουγκριτό
Ως το βίωμα της ελευθερίας
, τον σκοπό της ζωής δηλαδή
το νόημα της ζωής
Την αγάπη του Θανάτου.


Το πνεύμα που μιλά όλες τις γλώσσες, το ολικό πνεύμα
, για να μιλήσει τη γλώσσα μας
, λογικά όταν ακούσει τη γλώσσα μας  

, όταν του κάνουμε τόπο
, 


Κάτσε να ακούσεις Την ιστορία..



(fotoart spitha)




 

ΠΟΣΕΙΔΩΝ - ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ

στα ανάκτορα έδρα

Νυκτόβια παρέα
πατερά Τιτώ

η σάντα φλώρα
στη βούτα γυρνά
θάνατο κερνά

λερά των νεράϊδών νερά

πανταχού παρώντα
ιύώντα πεφυκότα

σανίδωσέ το μωρή
σάπια μάρμαρα

κέντα στη λεωφόρο
γιατρό στάκα φων
στο σορό μαγγανία
μπραχάλια σωστά

ιδέα καριόλα
τη φόλα
όλα στη κατσαρόλα

γατιά στα σκουτιά ξεσκονίζουν
το βιβλίο πρό της καταστροφής
υπερφυσικά

γαμιόλη Νταντά
στη πυρά
ανοξύδωτο σκεύος

δώστα πάρτα
αρχίδι Στρατέ
κύριε αν μου πήτε πού
είναι αυτή και πως
αφειδώς

Καταλάνικα πράσινες Ισπανικές ερημιές
σ' εγγλέζικα κεφάλια
Ζιγκουάλα
Ναξίωτικο Συριανό
χάθηκε...........


ΤΗ νυκτα στα είδωλα
¨Ηχοι φεγγοβολάν
Αρμάζωντας λάφυρα
λύτρα του ΠΟΙΟΥ

Εφιάλτη που ήθελε να νικήσει
να ταξιδέψει και να μη γυρίσει



(fotoart by she)

Ο ακίνητος δρομέας

      Ο παλαιστής που αποφασίζει να παλέψει με το χρόνο, αλείφει το κορμί με λάδι για
να γλιστρά απ' την πανίσχυρη λαβή του. Όμως ο χρόνος, ως γνωστόν, δεν έχει χέρια, γι'
αυτό κανένας δε μπορεί να του ξεφύγει.


     Αυτός που παραβγαίνει με το Χάρο, στην ταχύτητα, κι είναι πιο γρήγορος, φτάνει
στο τέρμα πρώτος.

     Ο πρωταθλητής του ύπνου κοιμάται κι ονειρεύεται ότι κοιμάται.

     Κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων μέσα σ'ένα πηγάδι.

     "Που πάτε μέρες μου" ρωτά, ΄"μικρά πουλιά, γιατί πετάτε, για που τραβάτε
βιαστικά;"
      "Εμείς δεν πάμε πουθενά, εμείς δεν είμαστε πουλιά, στεφάνι επτάφυλλο είμαστε,
πέτρινο κιονόκρανο στου χρόνου την αμετακίνητη κολόνα. Εσύ πηδάς αδιάκοπα, εσύ
αποδημείς προς μια εποχή πιο παγερή, προς ένα ατέλειωτο χειμώνα".
     

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ

(fotoart William Blake)