πάλι κατούρισα ηρώα σπιτάκια
πουτάνα επαρχία ποιά μέρα θα μας ξεράσεις
αποκεφαλισμένους σε μια ελιά
τα τέσσερα παιδιά που μου υποσχέθηκες
ξυπόλητα σεργιάνι κι αλητεία
μέχρι τον Ειρηνικό
στα νοητά τα όλα
νοσταλγία
γιαπιά βομβαρδισμένα
για μιά μνεία
για το "ένα" εσύ
να πουλήσω ένα ακίνητο να το φάμε
είν' που θα βρέχει
το 'χω δει
"τι λες, πήρε τίποτα η μάνα κι ο πατέρας μας μαζί"
πήγα πάλι πάνω κι αυτός ο γκέκας
ο αδέσποτος το είχε φάει όλο το φαϊ του
κι ήταν τιμή μου που συνδιαλέχτικα
μ' αυτό το δαγκωμένο τάσι
Αναστάση!
πέρνα
κερνάω καφέ
οι κουκουβάγιες λάκιξαν
κάπου ποιό ήρεμα θα ασθμαίνουν το ρυθμό τους
που ήταν στο μέτωπό τους
τρόμος κι αντάρα
άκουσε..
έρχομαι απ΄τις νεφέλες
των σκιών τα άγρια χόρτα
είμαι εκεί
στην πόρτα...
(foto by spitha)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή