τηλεσκόπιο

Ήθελα μόνο να μυρίζουν οι σκέψεις

όταν θα γίνονταν το βουνό θάλασσα

κι η θάλασσα βουνό. Ένα πολύχρωμο

πέπλο, ακριβώς επειδή είναι διάφανο

αλλά δεν παύει να είναι πέπλο.

Ήθελα μόνο να μετρήσουμε αστέρια

μια μέρα που ο κόσμος θα' χε

φτιαχτεί απ' έναν ποιητή, χαρούμενο

για το κατόρθωμά του, ευχαριστημένο

που κόπιασε να γοητεύσει, να ομορφύνει

έναν κόσμο που έχει φτιαχτεί

απ' τον χορό του ζευγαρώματος

τη διστακτική παραζάλη, την ανάταση

στον άξονα, σαν ένα ζεϊμπέκικο, 
ένα θείο ζεϊμπέκικο σα τον

σεισμό. 


Ήθελα και βγήκα στην αποκάλυψη

, στο πέπλο και τον κόσμο του ποιητή.

Ήθελα τηλεσκοπικά γυαλιά στα

παράθυρα; Το βλέμμα

απομακρύνεται, κυκλώνεται από σκοτάδι

το βλέμμα απομακρυσμένες μυρωδάτες

σκέψεις, ανακλήσεις, παραθυρόφυλλα στον άνεμο
χλιμιντρίζει η ψυχή

πέταλα που ανήσυχα χτυπάν χάμω. 

 Πέταλα στροφής.

 Απ 'τ' άλογο που μυρίζει το νερό, τον γκρεμό, 

τα αισθήματα ή τις σκέψεις.

Λοιπόν, εντάξει... Δεν ήθελα τηλεσκόπιο._

(fotoart Antonis Stefanakos)