Πολλές φορές περνώντας απ' το ναό
τις πλάτες μου ισιώνοντας στις πύλες
ακινητοποιόντας λίγο τα φτερά
σε έναν αέρα που βγαίνει ζεστός
ζωντανός απ' το εσωτερικό του
κοιτώ στο βάθος τους ιερομένους
καλόντας εκεί όλα μου τα δαιμόνια
κι αυτά έρχονται ζευγαρωμένα
κάπως σαν τους γονείς μου
σαν εγώ με τον ονειρεμένο αγαπημένο
ή σαν την αρχή και το τέλος μου.
(fotoart Gerasimos Sklavos)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή