σταγόνα

φουρτουνιασμένο είν' το στομάχι μου

στην αγκαλιά μου -νόμισα- σ'είχα

μα πόσο απείχα! πόσο απείχα;

βαριανασαίνοντας κόμπους, εσένανε

στην αγκαλιά μου -νόμισα- σ'είχα

μα πόσο απείχα; πόσο απείχα!

...

σύρε σταγόνα μου λευκή

και τρέξε την πληγή μου..

(fotoart Frans von Stuck)