θέλω να ξεκαθαρίσω.
Τώρα που με λάδι αλείφω το σώμα μου και κοιτώ το κενό,
θέλω να βρω ποιος μας έριξε στην αρένα.
...
Παλεύω για την ελευθερία μας σάμπως να είν' το σώμα μας ρούχο.
να το γυρίσουμε ανάποδα, να το τινάξουμε, να το πλύνουμε
και να μας φορέσουμε απ' την αρχή τα στοιχεία.
Δενόμαστε σφικτά απ' τα καρφιά της αναρρίχησης.
Μπρος στον ερωτικό καθρέφτη, πάνω σε βράχο που δέρνεται από θάλασσα κι ήλιο.
Στον δρόμο προς την ελευθερία.
Φαντάσματα που ζητάν ανταλλαγές με αισθήσεις.
Έτσι να ξεκοιλιάσουμε το χαλασμένο ραδιοφωνάκι, με ευδαιμονία!
Να παίξει.
Δω μέσα στο κουφάρι μας, στο ζεστό παλαιοπωλείο.
Σε διάλεξα λοιπόν,
καθώς ονειρευόμουν νοσταλγικά
στο μέρος μιας στιλπνής δολοφονίας.
Το σιρματάκι της λάμπας στο κομοδίνο μου ξέρει καλά τι εννοώ.
τα βράδια που με φιλοσοφικό στοχασμό προσωποποιώ έννοιες
Δύστροπα άλογα αφήνω να με ταξιδεύουν σε τόπους γέννεσις
Τα λυτά χαλινάρια τους σχηματίζουν τις ιστορίες
χάρτες παραχαράζοντας σε μια νέα εποχή πειρατείας
Ας μη μακρηγορίσω άλλο, ώσπου να φτάσω στο ακίνδυνο.
Το ακραίο ακέραιο σφυροκοπά τις εκκρεμότητές μου
το ακραίο ακέραιο χτυπά και χτυπά την πύλη
χορεύοντας να ακουστεί το κλειδί που την ανοίγει
η καντάδα που διασπά κι εξανεμίζει την ύλη
Εκεί σε βρήκα.
..και περπατούμε πάνω στα τείχη
έχεις κρατήσει τη μορφή σου!
για φαντάσου!
σε ένα μεταίχμιο ιδεογραμματικό.
ρευστό. κι έτσι πέφτουμε με φόρα πάνω στα πράγματα,
στα κομμάτια των θνητών συγκινήσεων.
αλήθεια, είμ' εδώ και παλεύω να οργανώσω
τη νέα επουράνια αρματοδρομία.
θα ήθελα να ξεκινά ρομαντικά.
με την περιφορά του νεκρού κορμιού μου
αναβιούμενη μέσα σε κάποιο-σου- όνειρο.
(fotoart Miro)
