Με την ηχώ του σφυριού που καρφώνει τα μικροπράγματα
της προονειρικής αγρύπνιας μας
Το στύλο κατάμεσα του αλωνιού
και τα μεταφέρει σε παιδικές φωνές του μύλου
Με μια ηχώ μαρμαρυγής
βύθισης κι ανύψωσης ειδώλου
Που διόλου μυστικά αποσαφηνίζεται
Εξατμίζεται σε συννεφιά πεδία όπου
Διαγράφουν ηλιαχτίδες τον τρεχούμενο κώδικα
μιας αρμονίας ασύλληπτα αισθαντικής
Εκεί που η άπνοια κρύβεται
σε μια τέλεια πτύχωση επιτηδευτή
στον αέρινο βηματισμό του ταξιδευτή
στον Α Εμπειρίκο
και;!
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα όμορφα! συνέχισε... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήονειρο, μοιαζει σαν μετα απο καταιγιδα, μυριζω την χορτατη γη και νιωθω τη διαυγεια ενα μικρο μικρο μικρο χρονο πριν να χαθει η εικονα στα βαθη του υπνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήθελει να μπω κι αλλο ομως. υπαρχουν κι αλλα πολλα απο πισω, το νιωθω.
δεν θυμάμαι τίποτα που θα μου πεις
ΑπάντησηΔιαγραφήκρίμα σε αυτους που θα ανακαλύψουν το blogging το 2011
ΑπάντησηΔιαγραφήη αρχή έγινε με το τρανζίστορ, αλλα πάει καιρός