ήταν ένας σοφός που έτρωγε βατράχια και του ήρθε μια παραβολή.
ήταν ένα βατραχάκι που το βάλανε σε ένα αγγείο με καθαρό νερό και κολύμπαγε χωρίς να ξέρει τη φωτιά που του' χαν από κάτω ανάψει. άρχισε να χλιαρεύει και πιο ευχαριστημένο τότε αυτό συνέχισε να κολυμπάει και να ονειρεύεται το μέλλον του εκεί.
όταν ζεστάθηκε πολύ το νερό έβγαλε κούραση το καημένο, και όταν άρχισε πια να βράζει δεν του είχε μείνει δύναμη να δώσει το σάλτο, όπως θα έκανε στην περίπτωση που θα το πέταγαν κατευθείαν μέσα στον βρασμό, για να σωθεί. κι έβρασε το βατραχάκι σιγά σιγά και το έφαγε ο σοφός!
-..γι' αυτό που μας διέπει καλπάζοντας..-
(-my- fotos by spitha)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή