ψηχυσου

έγλυφα ένα σαλιγκάρι της θάλασσας, το έγλυφα στα ποδια, αυτο που ειναι περίπου σαν πόδια.
-ναι, σαν διάδρομος είναι-
στην αρχή μαζευόταν, εκλεινε με έναν κυματισμό όπως οι πτυχώσεις απο ζωντανή κουρτινα.
κι εκει το άνοιγα με την γλώσσα μου.
κι άνοιξε, άνοιξε και με έβαλε στο σπίτι του.
στο καβούκι του μέσα με έβαζε όταν γινόταν αυτο.


-αυτό είναι το στόρυ, σ' αρέσει;-

μετα .-..ειχα και μιαν αλλη εικόνα, όπως το κολύμπι του ψαριού.
αλλα ενος ψαριού για παράδειγμα όπως τα σαλάχια, που η γραμμή τους είναι παράλληλη με τον βυθό και την επιφάνια.
να κολυμπά αντίθετα σε ένα ρευμα κανοντας αυτη την κίνηση την χορευτηκη
με την κοιλιά του, πάνω στο ίδιο σημείο για ώρες..

(art Hute)