όταν η σκόνη του μεγαλείου τους μοιάζει με αστέρια

εκρ'εμείς στη χαράδρα της γης

τα χέρια μας κλαδιά

χείμαρροι κυλάν χάδια χαλίκια

αναριγούν ήχους σε ρήγματα φτερωτά

-επιφάνειες βάθους-
εκεί ξεκινά να ανασταίνεται η ανασαιμιά

βραχνή απο βράχο βουτιά

φωτομουσική κατάδυση σε χορό αντίθετης φοράς

ένα δέλτα ποταμού που στρογγυλεύει

και ποντίζει τα κέντρα μας

κεραίες σπαθιά καρφωμένα κατάσαρκα

στις μαγικές τους θήκες

λάμψεις

κρότοι κοσμογονίας

παρθενογένεσης ενέργεια

όταν η σκόνη του μεγαλείου τους

μοιάζει με αστέρια

κανόνια καταχτυπούν την καρδιά

η λογική λυρικά κωφεύει

μια ίνα διέγερσης κατακόρυφα διαπερνά

και μας ράβει τις μνήμες
χέρια ζεστά να αγκαλιάζουν

ντύνοντας το μωσαϊκό

με τα ριπίδια της σκέπης

της έκρηξης της σκέψης

(fotos by spitha /strofylia10)