''..στο βράχο σχίζεται το φίδι με τη σμέρνα.'

οταν

 θεός είναι 

υπέρτατη τύχη

(fotos by spitha /Kalogria σήμερα)

ραψωδία Δ

χ

άφησα ένα σημείωμα

πως έγινα αγέρας

στου κόσμου το πέρας

κινώ για το δέρας

απ’ όλο το πλήρωμα 

αγάπη-μου-έχεις φιλιά

(art Krogh)

καμπύλες και γραμμές

Α.
σα θα

είσαι δίπλα μου

ο ουράνιος τοξωτός θόλος
μοιάζει με ομπρέλα
που χορεύουμε στη βροχή

η γήινη παλέτα υδατογράφιμα απ’ τη βροχή

τα καμένα κυλάν την πλαγιά
και το δάσος μυρίζει
κι ακούγεται
κτύποι στα στήθη

Β.
αιματώνονται τα άκρα
κυκλώνει η σφαίρα
η ίδια η σφαίρα μας
κόκκινο καραβάνι

δέντρα ομπρέλες που χορεύουν
στην κόψη της οπτικής
ανετάριστο το φιλί
άλμπουμ γωνία φωτογραφία

Γ.
καπνός τυλίγω το σώμα σου
εσώγλυπτη παλάμη στους γλουτούς
λυσαλαίους θεούς λυσσασμένους

στο οροπέδιο του κόλπου τη σπηλιά
αφρισμένα σκυλιά τρέχουν

ακού ω τη μουσική
προσπαθώ να πιαστώ στη χορδή
να πιαστώ στη χορδή

περνάς ως τα πατήματα των πουλιών
νοητός κύκλος να, το σήμα της ειρήνης!

γλάροι ανάμεσα σε
διασταυρούμενα καράβια είμαστε

χαμένοι απ’ τη στεριά
-τα ταίρια μας καπνοί κι όνειρα-
στη χορδή που ακροβατούμε 

Δ.
πέστροφες καρχαρίες και τίγρης
και γάτες που ουρλιάζουν τον έρωτα
με μίσος και πάθος και τρέλα

Ε.
πλαγιάζουν μαζί μας τ’αστέρια
καμπύλες και γραμμές
όπως ο ζωγράφος τα σπάει
με χαδιάρες πινελιές

-πως πάει;
-γίνεται.

σύννεφα με μάτια λαμπερά
φουντωτά μαλλιά
φυσά αει χαθήκαμε

ΣΤ.
στην αγορά χαριστήκαμε
εύσπλαχνα στους ζητιάνους
μαστιγωθήκαμε απ΄των ανεβατόριων τα λουριά

τσούζει το γρήγορο ξεβράκωμα
αγέρωχη κορφή η συνήθεια
κι η αλήθεια λίμνη τεχνητή
ανοιγοκλείνοντας βάνες

αυτοί γλύφουν τα χείλη τους
σπειρωμένοι σα σε οπτασία

Ζ.
εσύ χαϊδεύεις το όπλο σου
με αγνό λάγνο μειδίαμα

Ξέρω, για μένα
θες να σκοτωθείς!
να σκοτώσεις

κι ο φόβος ΜΑΣ 


αυτός με ερεθίζει


(art Alaux)

Διάνυσμα

Στην ερημιά που πλατειάζει η ματιά
ο αγέρας μιλά για τα μάκρη
εκεί που ανασυντάσσονται τα πουλιά
περπατώ προς την άκρη

Στης ακτής τη θαλάσσια εσοχή
όπως του έρωτα η περιγραφή
μια γραμμή που αφήνεται
να γίνει καμπύλη
και με μια γωνία ορθή
προσπαθεί να ενωθεί

Στου ορίζοντα τον γκρεμό συναντώ τον φρουρό
που έχει πλέξει τη κοχυλένια γιρλάντα
Σ’ένα σύννεφο το θεό κυνηγώ

Καλπάζουν τσιγγάνοι αλογατάριδες
γραπώνονται τα πέταλα στον αφρό
Θησαυρών παράφορο σκηνικό

αντικείμενα γλυμμένα απ’ την αρμύρα
τελάρα δέντρα βαρέλια κουζίνες ψυγεία
κι ένας καναπές ξεβρασμένος απ’ το κύμα
που απλώνομαι ν’ αφουγκραστώ τη μαγεία

Γυμνοί αυνανισταί σκαρίζουν
απ’ τους αμμόλοφους
τη φωτιά τ'ουρανού το ηλιόγερμα
εκεί όποιος δει θα καεί

-επικίνδυνα ρομαντική η εποχή-

Ώρα να φεύγω καθώς με νήματα σέρνω
της καταιγίδας την ηλεκτρισμένη ουρά

Καλόγρια-Κουνουπέλι

στα απόκοσμα

(art Gustav Alaux)

δίχως μεταφορά στη πυρά

νιώθω αυτή τη ψύχρα στα πόδια 

τα χέρια τρέχουν τον κρύο ιδρώτα

σα να αισθάνομαι τα πράγματα

όπως είναι πραγματικά

μάγισσα στην πυρά!

τυλίγομαι με τα πέπλα μου

με τα ταραγμένα νερά

βλέπω στους κοκκινους όγκους αλήθειες

τόνοι στρωμάτων συμπαγείς ιδέες μυθίες

που τις διαβρώνει κατολισθένοντας 

ο ορός του ορώ -να μάθω να + χωρώ-

νιώθω ηλιόραβδος που μετράει το χρόνο

λιγάει μοναχά η σκιά του κινήται σε κόνο

κι η μόνη διέξοδος να πνιγώ στo πυρίνα

λυτρωτικά να αισθανθώ τα Εκείνα

που πνέουν τη μυρωδιά απ’ τα κρίνα

και γεννούν θεό 

-η χαρά χάδι πως χάνεται.
ποιούς ψάχνει το βλέμα μου;

πόσα ταξίδια χριάζονται
για να σβήσουν έναν αποχωρισμό;-

(art Maitland)