η ευτυχία τζιέρι μου είναι για τα ζώα, σκέβου εσύ..

''πέρασαν μερικές μέρες.. οι δροσάτες, με μια γλύκα στη δροσιά τους, ηλιόλουστες, όλο ηχώ κι αρώματα, πληθωρικές, σπάταλες μέρες, έμοιαζαν με κρυστάλλινα ποτήρια γεμάτα περσικό σερμπέτι που ξεχείλιζε - πασπαλισμένο με νιφάδες ροδομύριστο χιόνι. οι έναστρες και μεγαλόπρεπες νύχτες έμοιαζαν με αγέρωχες δέσποινες μες στα διαμαντοστόλιστα βελούδα που, κλεισμένες περήφανα στον πύργο τους, είχαν συνέχεια το μυαλό τους σάυτούς που έλειπαν, στους νικηφόρους Κομήτες τους στους ήλιους με τα ολόχρυσα κράνη!''



..κι εσυ τζιέρι, που για αγάπη μιλάς ξυλινα στην ιερά δρυ άδραξε την κουφάλα κι αράδιασε τις τύψεις σου, αποκεφάλισε τες, τα φουγάρα ξαράχνιασε της καρδιά σου τα τοτέμ και μετά τότε μίλα ή κάλιστα φτιάξε -κ-άτι- αγάπη απo άγια ξέφτια ..σκέβου, μακρυά μακάρια να μαρτυράμε!


[κείμενο στα εισαγωγικά Melville)
(art EL GRECO)