κλικ αντίστροφα

(ή mind fuck-fact /Επ!-Ανάσταση!)

Βρέθηκα μέσα σε μια φυγόκεντρο ανακατα-τακτική, στην στροφή της εξόδου απ’τη νοητή φυλακή, κι εκεί χάραζε o ήλιος σε λίμνη άπατη μα ατάραχη που μου φάνηκε άσφαλτος δρόμος.
Τα πόδια αφέθηκαν να εμπιστευθούν τις αισθήσεις του πέλματος που άρχισε να χορεύει στους παλμούς της γής.
Πατούσε τα σαθρά, -θρόιζε μουσικά και θρυμμάτιζε αφέσεις, πιέσεις, ανασφαλείς υποθέσεις εμμονικές,- σαν να ήταν νεκρά φύλα, πήραν τον αληθινό χόρο τους, τον τόσο μηδαμινό και επιφανιακό, σκόνη.
(Σκόνινο χρώμα που αποδόθηκε χάρην αντίθεσης για το μυστικό φώς της ύπαρξης.)
Έβγαινε ένας ρυθμός που ανάβλιζε της φυσικής αρμονίας η πηγή, με έναν στίχο που πατούσε στα πνευστά της ανάσας, συμφωνικά με της καρδιάς το μπάσο, κουρντισμένο με της σκέψης το βιολί, μαζί με το χρονισμένο πιάνο του καιρού στα γεμίσματα και γυρίσματα.
Αυτά τα λυρικά του λόγια που θα έλυναν το μυστήριο ήταν σε μια γλώσσα.. πολυφιλημένη. Άγνωστη. Μα ο ρυθμός με έσειε και άνοιγε όλες τις πόρτες, ακόμα κι αυτές των φυλακών των ισοβιτών της φαντασίας της αλήθειας, της μικρής ζωής του μεγάλου θανάτου..
..και με ένα κλικ αντίστροφα.

(fotos by frick)