Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ο Φόνος είναι το αποτέλεσμα


ο Αλέξης θυσιάστηκε..
δολοφωνήθηκε εν ψυχρό
απο ένα παράλογο σύστημα
ένοχο και ελαττωματικό

-------------------------------
το σύστημα όπλισε τον δολωφόνο
τώρα όλοι στον δρόμο.
(μαλάκες ''μπαχαλάκιδες''
μην καίτε μεροκαματιάριδες
μόνο κρατικά κτήρια
τράπεζες και πολιεθνικές)
-------------------------------
ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ
ΑΝΟΙΧΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΟΙΚΕΙ,
ΑΣ ΜΗ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ,

4 σχόλια:

  1. Οι γνωστοί άγνωστοι, φαίνεται πως πρωτίστος εξυπηρετούν στο να φέρουν τον κόσμο απέναντι στον κόσμο. Χάρη σε αυτούς, μπορεί και δικαιολογείται η σκληρή αστυνόμευση, αυτή που βρίσκουν απεναντί τους κοινωνικές ειρηνικές διεκδικήσεις. Μπορούν να γίνουν σκαλοπάτι για νόμους άλλους. Σκληρότερους. Που θα καταπνίγουν κάθε κατάληψη, κάθε απεργία, κάθε κίνημα, δίκαιο ή όχι. Έχουν κάθε λόγο λοιπόν, οι αστυνομικοί να κρατούν απεναντί τους γραμμή αντιμετώπισης διαφορετική και πολύ ηπιότεροι, από αυτή απέναντι σε μαθητές, γονείς, συνταξιούχους και εργαζόμενους. Το μήνυμα σύντομο."Κανείς στους δρόμους, κλειστείτε σπίτια σας". Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν, ανάμεσα σε αυτούς και εγώ, πως υπάρχει άμεση διασύνδεση αυτών που παρισφρείουν σε διαδηλώσεις και κάνουν ζημιές, τους κουκουλοφόρους, και την ηγεσία της αστυνομίας. Οι ίδιοι έχουν μιλήσει κάποιες φορές για ανθρώπους δικούς τους, πληροφοριοδότες. Εγώ τους αποκαλώ αλλιώς.
    Δεν πιστεύω πως μαθητής, άνθρωπος που κατέβηκε με οργή στην αδικία, έπραξε με τέτοιο τρόπο. Θέλουν να το παρουσιάσουν όμως, με αυτό τον τρόπο. Αν θέλαν οι αστυνομικοί να σταματήσουν τους υπαίτιους, μπορούσαν. Μα τα δακρυγόνα ήταν μόνο για ... όσους δε φταίνε... Οχυρωμένοι στο ρητό να μην "υπάρξουν άλλοι νεκροί", αφήνουν να δημιουργηθούν "δίδυμοι πύργοι" που θα τους λύσουν τα χέρια, ακόμα περισσότερο..

    Σήμερα είναι το αντίο σε ένα αθώο παιδί.. που μια αλυσίδα ατιμωρησίας, συγκάληψης, πολιτικών ευθυνών, έδωσε τη σιγουριά στον δολοφόνο να πατήσει τη σκανδάλη. Μιλάω για πολιτικές ευθύνες σχετικά με το νομοθετικό πλαίσιο, κάτω από το οποίο εξετάζεται η καταληλότα ενός όργανου της τάξης όταν προσλαμβάνεται, και τον τρόπο που οριοθετούνται οι κατηγορίες όταν δικάζονται. Ο Μελίστας που σκότωσε τον δεκαπεντάχρονο το ΄85, καταδικάστηκε αρχικά με ελαφρυντικά, και με έφεση αφέθηκε ελεύθερος ως αθώος. Είχε πυροβολήσει το παιδί στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση 10 μέτρων...

    Ο Αλέξανδρος κάνει το τελευταίο του ταξίδι. Ας είναι το τελευταίο θύμα ενός παραλογισμού που ελάχιστα λαμβάνει υπόψιν του την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ζωή.

    Αν δεν υπήρχαν μάρτυρες.. αν ... οι αστυνομικοί θα ήταν ήρωες, θα πέρναν εύσημα και το παιδί θα ήταν σπηλομένο με ένα μακρύ κατηγορώ. Πόσοι συνανθρωποί μας δε βγήκαν βαθιά τραυματισμένοι ως προσωπικότητα, από τέτοια συνάντηση με αστυνομικούς; Πόσοι σώπασαν για πάντα, και δε το μάθαμε ποτέ. Γιατί η ιστορία γράφεται από τους ισχυρούς. Κάθε χρόνο πεθαίνουν γύρω στους 300 ανθρώπους, στα κρατητήρια και τις φυλακές του ελληνικού κράτους.

    Η λογική του προβάτου, δηλαδή να περάσω όσο πιο ήσυχα μπορώ μπρος από τον λύκο για να περάσω απαρατήρητος - ελπίζοντας να μην είναι η σειρά μου, πρέπει να περάσει ανεπιστρεπτή ως νοοτροπία. Ο καθένας μας έχει ευθύνη απέναντι σε αυτό. Να μη σωπαίνει. Να μιλάει.... Η δικαιοσύνη κι η ελευθερία δεν είναι αυτονόητα αγαθά. Οφείλουμε να τα διασφαλίζουμε δειαρκώς και συνέχεια.

    Αύριο, θα λένε πως οι βάνδαλοι ήταν από αυτούς που κατέβηκαν με άισθημα δικαίου στους δρόμους. Για να φέρουν την κοινωνία αντιμέτωπη με το πιο προοδευτικό κομάτι της. Τη νεολαία. Τους ανήσυχους... Άκουσα πολλές φορές την φράση, τις τελευταίες μέρες. "Τι δουλειά έχουν τόσο μικρά παιδιά στο δρόμο;".. Όλοι έχουμε λόγο να βγούμε στο δρόμο. Ακόμα πιο πολύ τα παιδιά, που δεν τους προσφέρει η πολιτεία δικαίωμα στο μέλλον.. Κατά πόσο, που είδαν να τα δολοφονούν ένα συνομιληκό τους, αναίτεια.

    Λυπάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. η λύπη φίλε δεν είναι κάν συναίσθημα, είναι ένα ατροφικό πράγμα.
    ο θυμός είναι συναίσθημα και δεν ξέρω καμιά επανάσταση που να μην είχε αίμα και φωτιές. οι ΄΄μπαχαλάκιδες'' που καίνε άστοχα με καφρίλες.. ναι κατα το πλήστων είναι χρυσαυγήτες και ασφαλήτες, το παιδί που πετάει πέτρες είναι σε απόγνωση, οι αντιεξουσιαστές , που σπάνε τράπεζες και καίνε τα τμήματα έχουν συμβολικό υπόβαθρο, άρα υπάρχει διαφορα.
    όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα της καταστατικής αδικίας του καπιταλισμού.
    αντίδραση με κάθε τρόπο.
    δεν είμαστε σε ειρηνή την στιγμή που παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. νομίζω οτι συμφωνούμε πάντως στο οτι αυτό πρέπει με κάποιον τρόπο να αλλάξει, να καλυτερέυσει..
    αυτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο Αλέξανδρος δεν ήταν ΑΤΥΧΟΣ
    οι πιθανότητες είχαν μεγαλώσει πολύ
    τώρα ίσως το δετρερόλεπτο της εκτέλεσης του να είναι πιο τυχερός
    απο τον φίλο του που πρεζόθηκε με
    λιγμένα και ιδικά χημικά
    ήδε τον συναισθηματισμό και την λογική του να χάνετε στην αποπνικτική
    κόλαση του πολέμου έφήβων με δυνάμεις
    καταστολής ''μπαχαλάκιδες'' χρυσαυγήτες με μαχέρια μακιγιαρισμένους άψυχους αρχηγούς ΚΡΑΤΟΥΣ εβιομηχανοποιημένα ζώα..
    δεν υπάρχει αύριο πια η νεολέα που θα έφερνε την αλλαγή τσακίστικε
    ανελέητα απο την ενήλικη κοινωνία
    σε κατάθληψη και ψυχιατρία
    πρέπει να την γιατρέψουμε
    εμείς που φάγαμε κάποτε λιγότερο ξύλο, που θαυμάσαμε την αντοχή τους
    τώρα και είδαμε ξεκάθαρη την σαπίλα
    ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ
    υπάρχουν φωτογραφίες
    ντοκουμέντα
    με τους ήρωες έβηβους που τους αφαιρέσαμε ζωές και ψυχιές
    ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ
    ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
    με όσους έχουν ακόμα
    συναισθήματα.
    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή