τι εμονή η κατάσταση αυτή
στην κορφή παροξυσμός
το αίμα της καρδιάς απο πίεση
να πνίξει τον κόσμο
Νώε, no e, ναι, νερό ρητορικό
παιχνίδι του νου, νουθεσίες
’’σταμάτα να σκέφτεσαι’’
κρέμομαι απο μία κλωστή της λογικής
μαριονέτα, όταν η σκέψη μόνη τρέχει
ταχύτατα κι απ΄το φώς
έχοντας το προορισμό..
..τι ειρωνία, νικητές χωρίς αγώνα
μα με αγωνία, στρές, πώς
θα περάσει η βραδυά
(τούφα, ρούφα, λούφα)
πάρε την εικόνα οικαστικά
κλειστά, σε σύστημα μέτριο
βαπτισμένο θεανθρώπινο
ήθεν δήθεν
(μια τεράστια αγκαλία
σαν την διαφήμιση του AIDS)
τρομοκρατία
αλήθεια .. Ηχός
γυμνή σε ζεστά κλήματα
ντυμένη καρναβαλικά στην γιορτή
ντυμένη καλά στο κρύο
μα χωρίς ντροπή.
Ψέματα .. Ηχός
θα σαι πάντα δίπλα μου
με αγάπη ανθρώπινη σαν χρειαστώ
χάνω την λογική μου
γιατι ακόμα πιστεύω
..πιστεύω
σε πιστεύω
(art: Munch -Madona)
ωραίο είναι, μου αρέσει,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι εσωτερικό και αθόρυβο σαν ελαφρύ πάτημα σε χλωρό γρασίδι,
διαφαίνεται η μελαγχολία πάντως και η μερική απογοήτευση,
μην προβείς στην επαιτεία της μεταφυσικής για να αιτιολογήσεις τ'αδικαιολόγητα...
η ζωή χορεύει σε μια γωνία κάπου κοντά μας,πολύ κοντά,
μπορεί να κρύβεται αλλά σε προκαλεί να τη βρεις,να παίξεις κρυφτό μαζί της,
να ερωτευτείς ξανά, ν'αγαπήσεις
τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν θες να ζήσεις αληθινά
η παλιά ζωή έχει πεθάνει τελεσίδικα
να το πάρεις απόφαση
αλλιώς θα είσαι ο ήρωας της μη συμμετοχής,ο νικητής χωρίς τον αγώνα όπως είπες
ΑπάντησηΔιαγραφήθες κάτι τέτοιο?
συνήθη και τα αδιέξοδα,
όλοι μας έχουμε,μη νομίζεις πως είναι διαφορετικά,
να είσαι συνεπής στη φυγή
συνεπής και στη μοναξιά
συγκεντρώσου λίγο σ'αυτό
κι αν ο κόσμος σου γύρισε ανάποδα
βρες τη δύναμη τη δική σου,την εσώτερη να τον φέρεις ξανά στα ίσια του
μη βουλιάξεις...
να το ξεχάσω λές, να το τοποθετήσω στο παρελθόν..
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω να το δώ,
να δω το φαντασμα, την μούμια,
μετράω τον χρόνο με τα μαλλιά μου, ήταν ένας πόντος κι έχουν φτάσει στο πιγούνι μου, τα πίσω κάτω απο τους ώμους, ΄δεν έχω πηράξει τίποτα, νταξ τα νύχια μου τα κόβω χοχ, ναι, θέλω μια αγκαλιά σφηκτή κι ένα φιλί απαλό στο λεμό της, μια ανάσα και τίποτε άλλο, απλά φιλικά πράγματα, συζήτηση, τέχνη, ένα χαμόγελο, μια ιδέα, μια σύνθεση..
με παίζει, μπλέκεται στο παρελθόν μου, έχω σταματίσει να επικοινωνώ με τους μισούς φίλους μου παιδικούς γιατι είναι δικοί τις τώρα και της ρίχνουν και δίκιο έστι στενόμυαλα κι επιδή λείπω, πάντα λείπω, πού είμαι;
ωχ,δύσκολες καταστάσεις αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί όλα περιστρέφονται γύρω από το χρόνο που χωρίσατε?
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'αυτό έχεις την αποκλειστική ευθύνη και αν δε θέλει ούτε κουβέντα μαζί σου,ούτε φιλική ούτε τίποτα τι δουλειά έχεις να παρακαλάς?
δεν σε παίζει,εσύ την παίζεις με την κυριολεκτική έννοια,δηλαδή όπως παίζουν τα παιδιά παιχνίδια και προκαλούν και προσκαλούν εν αγνοία τους το αδύνατο,
το αδύνατο μ'ακούς?
αυτό είναι η μούμια και το ανικανοποίητο το φάντασμα...
όσο για τους ανεκπλήρωτους έρωτές μας έχουν κι αυτοί τη θέση τους στην αίγλη του πανθέου...
αλλά έλεος,τι στο καλό βρίσκεις στην παρακμή τόσο γοητευτικό και στριφογυρνάς γύρω γύρω σαν νυχτοπεταλουδάκι καμικάζι?
εγώ πάλι δεν σε πιστεύω μερικές φορές
όλα αυτά θες και τα ζεις,
την απόγνωση,την παρακμή,το τέλμα,την απόρριψη που επαναλαμβάνεται μέσα από πράξεις και όχι μόνο στο μυαλό σου
τι άλλο θες για να ξεκολλήσεις?
είναι κάποια πράγματα που δεν τα χορά η λογική μου, η μάλλον την γεμίζουν κενά αέρος επικίνδυνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήέλεος έλεος..
καλά τα λές,
το ίδιο έργο
τρελός έρωτας μαγικός, σχεδόν κινηματογραφικός
και μετά πόνος υπερφυσικός
κόλλημα κανα χρόνο, δυο χρόνια,
μετά χάθηκε αυτό το άτομο, δεν ξέρω που είναι, .. το επόμενο, πάλι τα ίδια.. αυτό ήταν κάθε φορά πιο δυνατό, πιο μεγάλο, άλλα ποιήματα, άλλα πεζά.. καινούρια σημάδια χρόνου..
προχθές διαβάζοντας το μια συνηθησμένη μέρα είχα της επιπτώσεις μετά ήθελα μια φυσιολογική ζωή, ένα μωρό, πεθερά, άντρα να ζητάει πουκάμισο..
ή μοναστίρι, εσπερινό, λειτανίες, ...
και τι είναι όλη αυτή η ευαισθησία, λόγο φύσης καλητεχνικής ταλεπωρία;
να μήν έχω το δικαίωμα να πέσω θα με πατήσουν ..
το εκ του ασφαλούς , πέφτω, αλλα έχω έναν κύκλο γύρο μου με μπράβους να με προστατέψουν και το έχω βρεί παιχνίδι που μου έκανε ο μπαμπάς μου να με πιάνει απο τις μασχάλες και να με πετάει ψηλά..
μεγάλωσα σε αγκαλιές , δεν μπορώ να ζώ χωρίς αγκαλιές..
έχω όσες θέλω εκτώς απο αυτή.
κακομαθημένο σκατόπαιδο, αυτή χειρότερη όλα στο πιάτο, εγωισμός , καμία σχέση, κόσμος διαφορετικός.. χαμένη υπόθεση, ξεχυλωμένο όνειρο, ψέματα πολλά ψέματα , αμφίδρομα, κατεστραμένα όλα..
φαντάσου τι θα πάθω αν ανέβω Αθήνα!!!!!!!!!!!!!!
οχοχ
στην σπηλιά με τα άλλα θυρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεϊκό!
ΑπάντησηΔιαγραφή((Αφού λες τα πάντα με τις ποιήσεις-αναρτήσεις σου, τι τα θες, μανάρι μου, τα τόσα λόγια στα σχόλια?)