Στο δωμάτιο,
στο σπίτι σου,
ήρθε η σκέψη μου απόψε
Με μια όψη λαθραία,
σκοντάφτω στη μύτη σου
να νιώσω ωραία.
Στο λιμάνι που δένουν τα πλοία
στο Νότο,
να’ ταν στο Porto Allegro?
σε γκριζοπράσινα νερά βρωμισμένα
να δέσουμε είπες
και με πιάνει ναυτία.
Αρνί μου ποιμήν αμήν
Να κοσμείς την ζωή μου.
-στη ζυγισμένη τίγρη 48 κιλών-
ma kaneis den 8a pei kati gia to telma!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήsos
εξαιρετικά κείμενα, εξαιρετικό μπλογκ, αυθεντικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο! Είναι δύσκολο να γράψει κάποιος για τα ποστ σου. Διαβάζω και σωπαίνω...