Αστεία Κηδεία

Όμορφος κόσμος , για δές τι αρμονία
χτυσμένος με άμμο σε κάπια εφηβεία

Περάσαν τα χρόνια και να σου τι κρίμα
βρεθήκαμε ξάφνου σε μία κηδεία .

Στα μaύρα ντυμένοι οι πάντες θρυνούσαν
μα όσοι το ξέραν βαθυά τους γελούσαν

Κρυφές ηρωνίες σ’ αυτή τη κηδεία
κι αστείο φενόταν δυο δάκρυα κρύα

Γιατί να δακρύσει , ποιός να λυπηθεί
σαν πέθανε κάτι πρίν κάν γεννηθεί

Για δείτε τη , να τη , δεν είν’ αυταπάτη .
Μπροστά μας κητόταν νεκρή η Αγάπη .