Ή ο Οιδήπους ..
Το πόδι μου έχει πρηστεί αρκετά. Έχω προβληματιστεί. Εύχομαι να στρώσει με τον ύπνο. Και να φυτρώσουν γρήγορα τσουκνίδες διότι το πιάνω και είναι υγρό αυτό εκεί μέσα και πιστεύω πως θα γιατρευτεί με τις τσουκνίδες. Είναι θαυματουργές στα οιδήματα των κλειδώσεων των ποδιών, γιατρεύουν περιπτώσεις που τους στέλνουν για χειρουργείο. Έχω γιατρέψει έτσι τα γόνατά μου πολλές φορές, με φρέσκιες τσουκνίδες. Όπου να ' ναι θα βγουν. Και δεν θέλω τώρα να σταματήσω.
Σήμερα βγήκα κανονικά στον αγρό. Τελικά είναι όλα καλά και η χρονιά δεν είναι και τόσο κάτω. Με συγκίνησε κι ο φίλος που δεν πήρε το μεροκάματό του και πλήρωσα μόνο το προσωπικό. Ρε του λέω θέλω να συνεργαστούμε και δεν θέλω να ντρέπομαι να σου ζητώ. Τίποτα αυτός. Είπε τρις μέρες θα μου τις κάνει δώρο για βοήθεια που γύρισα το πόδι. Με κέρδισε έτσι εύκολα, σκλαβώθηκα. Του χρόνου θα του δώσω όλα τα χωράφια που θα είναι και γεμάτα να τα μαζεύει αυτός αρχηγός. Θα κρατήσω μόνο τα εφτά στρέμματα που έχω στις περιφράξεις να παίζω να μην μου σκουριάσουν τα εργαλεία μου και να μην ξεμάθει το κορμί μου από την σκληρή δουλειά. Έτσι θα μπορέσω να φύγω κι όλας χωρίς να ανησυχώ. Σήμερα δούλεια σε άλλη μεριά. Ήρθε και με βοηθάει η ξαδέρφη μου. Ούτε αυτή θέλει λεφτά. Με έχουνε κατασκλαβώσει. Της είπα όσες μέρες κάτσει τόσες μέρες θα πάω κι εγώ να της κλαδέψω πέρα την Άνοιξη. Δεν σου είπα τίποτε μου λέει. Αλλά θα πάω. Τελικά έχω παλιούς ανθρώπους που με νοιάζονται και δεν ξέρω γιατί τραβιώμουνα με τους καινούριους τόσον καιρό. Άρχισα να αισιοδοξώ. Βέβαια πονάω σήμερα. Το πόδι με πόναγε το πρώτο δίωρο μετά πέρασε και το απόγευμα άρχισε να καίει. Θα το λύσω όταν ξαπλώσω να δω τι έχει γίνει. Σήμερα με την ξαδέρφη βγάλαμε καμιά τετρακοσαριά ευρώ σε καρπό οι δυο μας σε ούτε ένα στρέμμα. Άλλες δέκα μέρες τέτοιες μέρες και τα έλυσα τα βασικά. Κι άλλες ακόμη δέκα μέρες και θα κάνω και σχέδια μετά. Έχει πολύ χωράφι ακόμη.
Σκεφτόμουν πως είμαι πολύ καλά που βλέπω τα προβλήματά μου. Πρώτη φορά τόσο δυναμικά. Ειδικά αυτό με την ζήλεια. Και θέλω να το αλλάξω όσο μπορεί να διορθωθεί. Μήπως και καταφέρω μια ήπεια σχέση σε νορμάλ βάση. Δύσκολο μου φαίνεται. Πως να το καταπίνω και να το κάνω διεκδίκηση, να μην τρώω αποστροφή και σκοτάδι. Κοιτώ πίσω και βλέπω πως αυτό με ξενέρωνε πάντα και δεν μπορούσα να καταλάβω πως μου συνέβαινε αυτό πάνω στο πικ. Και πάθαινα ατυχήματα και τόσα ψυχοσωματικά από στρες. Το μυστικό είναι να μην είσαι ερωτευμένος. Χα! Να μια λύση. Καταδίκη όμως. Ούτε αυτό μ' αρέσει. Θα το ψάξω. Τί λύσεις μπορεί να υπάρχουν;
Πονάω ανυπόφορα. Ζαλίζομαι και ανακατεύομαι. Βογκάω βγάζω κραυγές. Χάνω το αίμα μου.
Άαάααααααα
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ;
ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ;
Σφίγγω τα δόντια μου
Παραμορφώνομαι
Δεν με αντέχω.
ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ
ΠΑΘΑΙΝΩ ΔΙΑΣΧΙΣΗ
ΤΕΛΟΣ
Έτσι λύνεται το μυστήριο. Δεν χρειάζεται να μακρυγωρούμε. Τα ξέρουμε τα αδύναμα κι αγιάτρευτα σημεία μας. Από την πρώτη στιγμή ξεσκίζουμε τα τραύματά μας.
Ένα το κρατούμενο και μόνον αυτό.
Παθολογική παρρανοϊκή παραλληρηματική.
Τύφλα.
Δεν έχει μίνει πόντος και μικροχιλιοστό χωρίς σημάδι.
Αν αμολύσουμε το θηρίο θα κλαίει θα βρίζει και θα γαμάει μέχρι και από τις ρίζες στις τρίχες. Αν κάνεις και κλείσεις τα μάτια πάνε τα μάτια. Αν θολώσουνε αν κοιτάξουνε κάπου διαγώνια πάνε τα μάτια και όλα.
Θεέ μου, μονόδρομος είναι η Ποίηση. Αλλιώς δεν θα την διάλεγε κανείς.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ
ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ
Από τότε που είδα αυτή την πλάτη στην κουζίνα σου δεν θέλω τίποτε. Η οπτική είχε κάτι άκρως κι αληθινά και βαθειά ερωτικό και συμπονετικό.
Θέλω μόνο να απαλαγώ από τον καημό μου και το ενδιαφέρον μου. Να μου τα φέρει έτσι η ζωή που να μην μπορέσω να πλησιάσω. Να μου τα φέρει έτσι η ζωή που να μην μπορώ να κάνω σχέδια προς τα 'κει. Να κοπούν όλοι οι δρόμοι. Ξέρω λίγο ποια είμαι. Ξέρω τί μπορώ και τί δεν μπορώ.
Και ξέρω ότι έχω κάνει τέτοια πάρα πολλά μόνο και μόνο για να κόψω αντίδραση. Κι είναι φρικτό και απάνθρωπο με καταστροφικά αποτελέσματα και χρόνιες παθήσεις θανατηφόρες.
Και χωρίς να έχουμε τίποτε. Είσαι απαγορευμένη ζώνη. Η δοκιμασία της ζωής μου, μήπως έστω τα καταφέρω σε μια πιο ήπεια έκδοση ή λίγο πριν τον τάφο αν έχω κάπως παραιτηθεί κι ηρεμίσει.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΕΚΕΙ.
ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΙΝΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΕΤΣΙ
Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΜΕ ΒΡΩΜΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΟΘΕΙ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΓΚΗΜΑ ΤΙΜΗΣ
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΜΕ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ
ΜΑΚΑΡΥ ΝΑ ΕΦΤΑΝΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΟΥ ΤΟ ΔΑΚΤΗΛΑΚΙ ΤΟ ΥΠΑΡΧΩ .
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΜΙΣΟΥΣ
ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΣΗ.
ΤΙ ΓΑΜΙΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΜΕ ΞΥΛΟ
ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ
ΜΑΚΡΙΑ
ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ.
Έχω γράψει 4000 σελίδες μαλακίες, ψάχνοντας τί και πως.
ΤΙ ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ
. Γι' αυτό μας έχει απαγάγει ο στρατός. Και δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα γιατί θα μας σκοτώσουνε οι ίδιοι οι δικοί μας.
Όσο για αυτό που έγραψα πως μπορεί να ήμουν ανώριμη το ανώριμη δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Μάλλον αυτή μου η ιδιαιτερότητα όπου με κάνει να μην μπορώ να οδηγηθώ σε πάγια συμπεράσματα και έτοιμες λύσεις είναι υπεύθυνη για το ότι δεν δέχομαι πλάγια πράγματα και νήξεις. Ούτε τα υπονοούμενα μου προκαλούν κάποια επίδραση παρά την αίσθηση πως δεν υπάρχει σιγουριά κι εμπιστοσύνη, ευθήτητα, υπευθυνότητα, στιβαρότητα των απόψεων και των ενεργειών κτλ. Δεν μπορώ να ξέρω ακόμη και για αυτά που οι περισότεροι θεωρούν πασιφανή. Τα δέχομαι ως υπτάμενα αντικείμενα αγνώστου ταυτότητος. Μόνο με μπερδεύουν. Μπορώ να επεξεργαστώ μόνο στέρεα γνώση που μπορώ να την πιάσω και να πειραματιστώ στέρεα μαζί της. Ακόμη και η θεολογική μου έρευνα στηρίζεται σε στέρεα πειράματα μέχρι το σημείο που να μπορώ να πετάξω μαζί της με υπαρκτά φτερά. Έτσι είμαι εγώ. Δεν είναι θέμα πίστης. Δεν μπορώ να πιάσω αέρα. Δεν μπορώ να ακολουθήσω πιθανότητες και μοτίβα. Έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με αυτά αλλά δεν με βοηθάνε πρακτικά και οι θεωρίες μοιάζουν σαν να υπάρχουν μόνο και μόνο για να τις καταρήπτω. Δεν μπορώ να υποτιμήσω καμιά πιθανότητα, είναι σα να εξισώνονται μέσα μου. Γιατί είμαι η ίδια που δεν συμβαδίζω με την στατιστική και τα εύκολα συμπεράσματά της. Έτσι είμαι ιδιοσυγκρασιακά και πρακτικά.
Επομένως μένω στο δεν ξέρω τίποτε. Κι όλα αυτά που φωνάζουν δεν μ' αγκίζουν. Μόνο όταν κάτι μ' αγκίξει πραγματικά και ευθεία μπορώ να υπολογίσω στην αντίδρασή μου και να πω αν μ' αρέσει ή δε μ' αρέσει και να το πλησιάσω ή να του απομακρινθώ. Αυτό δεν είναι θέμα ωριμότητας. Είναι κάτι που έτσι είναι και μάλλον έτσι θα παραμίνει.
Έκανα ένα ταξίδι μέσα στις πιθανότητες και τις εκδοχές. Όμως αυτό ήταν μόνο ένα ταξίδι που μου χάρισε εντυπώσεις. Και πάλι στάθηκε αδύνατο να οδηγηθώ σε συμπέρασμα και λύση. Εδώ θα δυσκολευόταν ακόμη κι ένας απλός άνθρωπος που ακολουθεί τον κοινό νου και τις γνώσεις από τις ιστορίες των άλλων. Φαντάσου πόσο αδύνατο είναι για μένα. Αέρας και πάλι αέρας και συμπτώσεις και ιδέες αναφοράς ότι πλάγιο και υπονοούμενο μου συμβαίνει. Κατάφερα και ταξίδεψα μαζί του με φλεγόμενα φτερά και τράφηκα από τις εντυπώσεις και αποκόμησα την στάχτη μου. Τίποτε άλλο.
Προσπάθησα πολύ για μια φυσική εμπειρία. Και για τις προϋποθέσεις κάποιας συνέχειας. Δεν βρήκα ανταπόκριση. Κι ούτε κατάλαβα γιατί. Μπορώ να υποθέσω χίλια πράγματα αλλά δεν μου χρησιμεύουν σε τίποτε οι υποθέσεις. Παρά μόνο να πάρω αυτή που μ' αρέσει να βάψω με αυτή τη ματιά μου για να είμαι καλά ψυχολογικά, όπως διδάχτηκα αυτή την μέθοδο για να μην τρελαίνομαι. Όμως αυτή που μου αρέσει για την υπάρχουσα κατάταση δεν πολυστέκει ή τα περιπλέκει πολύ και με βγάζει στην ψύχωση και δεν είμαι καλά να πω πως είσαι του στρατού και πως σε έχει κατά κάποιον τρόπο ο στρατός απαγάγει και σε χρησιμοποιεί. Αλλιώς κάπως θα είχες επικοινωνίσει τόσον καιρό αν ήθελες και θα είχες εξομαλύνει τη συνθήκη, δεν θα άφηνες έτσι το ψέμα τόσον καιρό. Και τέλος πάντων η αγάπη θα είχε φανεί. Θα είχε νικήσει. Κι είναι παρατραβηγμένο να πιστεύω πως κατι τρελό σε εμποδίζει κάποιος όρκος ζωής και θανάτου ή μια κύρια ιδιώτητα, μια πυραμίδα κι ένα χθόνιο σκοτεινό σύστημα. Θα μου άρεσε να ήταν έτσι γιατί έστω τραγικά και αδιέξοδα θα με ήθελες και θα με αγαπούσες. Αλλά είναι πολύ τραβηγμένο και τραγικό και αδυνατώ να το πιστέψω χωρίς να πάθω καταδιώξη και ψύχωση.
Κι έτσι το επόμενο που μ' αρέσει είναι να πω πως δεν σ' αρέσουν οι συνθήκες. Να σε βγάλω παράξενη και ιδιότροπη ψυχαναγκαστική και τελειομανή. Αλλά κι αυτό αδυνατώ να το πιστέψω από το λίγο που σε ξέρω.
Το άλλο είναι να πω πως έχεις διαχωρίσει το έργο από την ζωή και πως έχεις αποφασίσει το έργο και θυσιάζεις τόσα πολλά γι' αυτό κι αυτό είναι αρκετά μακρυα από την αλήθεια. Κάτι που τίνω φυσικά να πιστεύω από την αρχή. Αν και το έχεις αποποιηθεί με δηλώσεις αλλά εμπειρικά δεν μπορεί και κανείς να βασιστεί σε δηλώσεις σου. Και ίσως να έχεις κι έναν εμφύλιο μέσα σου να λύσεις και να είμαι κι εγώ μια παράπλευρη απώλειά του. Και να έχεις άλλα πιο τρελά μέτωπα από το να αποκαταστήσεις τις σχέσεις μας και το λάθος. Αυτός ο συλλογισμός μου κάθεται καλύτερα στην λογική μου από όλους. Αλλά είναι και άδικος και καταδικαστικός και τραγικός.
Το να πω πως είσαι τρελή ή καριόλα και με εκδικήθηκες για οτιδήποτε έτσι ή ότι φοβήθηκες βλάχικα και με έφαγες πρώτη για να μη σε φάω δε μ' αρέσει καθόλου. Να πω πως είναι όλα κλεμένα και από άλλους και πτώματα δεν μ' αρέσει καθόλου και προσβάλει αισχρά την αισθητική το κριτήριο την διαίσθηση και το γούστο μου.
Πράγματι, δεν μ' αρέσει τίποτε από όλα. Είναι τελειωμένες υποθέσεις και καταδίκες όλα τους. Δεν μπορώ να ανιχνεύσω μέσα τους την αγάπη τον έρωτα και την δημιουργία. Δεν μπορώ να ανιχνεύσω μέσα τους ζωή και προοπτική ζωής. Σε κανέναν τομέα της ζωής. Κάποιο είδος τέλος πάντων αγάπης. Κάτι από όλα αυτά που είναι η αγάπη.
Πιστεύω πως βοήθησα όσο μπόρεσα. Γιατί πληγώθηκα κι εγώ πολλές φορές και τα έχασα και βρέθηκα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Δεν έχω παλέψει άνθρωπο όσο εσένα. Και δεν με έστειλε και κανένας όσο με έστειλες εσύ. Για εσένα μπορεί να είναι κάποιος άλλος. Αλλά και μόνο για αυτό θα περίμενα να με καταλάβεις και να μην μου κάνεις αυτά που δεν θες να σου κάνουν. Εκτός αν είσαι κι εσύ του σωρού και κάνεις σε άλλους αυτά που σου κάνανε για να νιώσεις φυσιολογικά και καλύτερα. Αλλά είπαμε αυτό προσβάλει το κριτήριό μου και δεν το πιστεύω. Δεν βγάζω άκρη μαζί σου μωρό μου. Μάλλον τα έχεις λύσει κάπως μέσα σου και δεν σε πολιενδιαφέρει. Και είναι κάποιος στην κουζίνα σου και σου μαγειρεύει και δεν σου καίγεται καρφί για τους λογαριασμούς για για τις όποιες παλιές στραβοτιμωνιές σου. Ας τα λύσει ο καθένας μόνος του. Κι αν ξέρει ο καθένας ποιος είναι γιατί να τρέχεις να διορθώσεις εσύ τα στραβά και δεν προσβάλεις και κανέναν με την γνώμη σου αν δεν είναι ο άλλος αυτό που του λες ότι είναι δεν τρέχει κάστανο. Έτσι είναι. Τον είπες πειραγμένον τον άλλο κι έφυγες, ε αν δεν είναι και δεν αισθάνεται πειραγμένος πρέπει να χαρεί κι όλας που απαλάχτηκε από μια μαλάκο που τρώει badtrip και να τραγουδά περιχαρής το απαλάχτηκα από εσένα απαλάχτηκα κι όχι να μένει ανάπηρος από το χτύπημα και να τρέχει στους γιατρούς και να πνίγεται. Δεν είμαστε νήπεια. Έτσι είναι. Ένας μαλάκας λιγότερος μια ώρα αρχήτερα.
Η γνωμάτευση της μικρής με βοήθησε και εμένα να καταλάβω καλύτερα την δυσλεξία μου. Που δεν είναι δυσλεξία αλλά προβλήματα βραχύβιας μνήμης. Διότι δεν είχα περάσει ποτέ από επιτροπή παρά μου την είχε περάσει για δυσλεξλια μια καθηγήτρια που με συμπαθούσε στο ΤΕΙ και στο μάθημά της έδινα προφορικά για να με βοηθήσει. Όλα τα άλλα μαθήματα τα έδωσα κανονικά και αφού πήγαινα για βόλτα όλο το εξάμηνο καθόμουν την τελευταία βδομάδα της εξαιταστικής και διάβαζα και τα περνούσα γιατί δεν είχε νόημα να διαβάσω όλο το εξάμηνο αφού τα ξεχνούσα κι έπρεπε να τα έχω φρέσκα. Όμως ήμουν αρκετά γρήγορη ώστε να μπορώ διαβάσω τόσα πράγματα τελευταία στιγμή. Και έφτιαχνα δικές μου κωδικοποιημένες σημειώσεις που με βοηθούσαν και ακόμη το κάνω. Και δυσκολεύομαι να αποστηθήσω κι ακόμη και σήμερα την προπαίδεια δεν την ξέρω παρά μόνο του 5 και κάνω τις προσθαφερέσεις για να την βρω αλλά είμαι πολύ γρήγορη σε αυτά και δεν μου φαίνεται πως την σκέφτομαι και δεν την ξέρω γιατί δεν μπορώ να την μάθω αλλιώς. Όπως και όταν γράφω την ορθογραφία πρέπει να την σκεφτώ γιατί δεν τα έχω αυτόματα κτλ. Δεν μπαίνουν μέσα μου. Ούτε τρόπους μπορώ να υιοθετήσω αν δεν τους έχω ανακαλήψει μόνη μου από την αρχή. Και γενικά δεν μπορώ να δεχθώ τμηματικά γνώσεις αν δεν έχω δει όλο τον κύκλο των πραγμάτων. Αν δεν έχουν γίνει πρακτική εμπειρία μου συνολικά κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα καταλάβω και να τα εξηγήσω και τα αφήνω να μένουν στον αέρα μέχρι να ολοκληρωθούν αν ολοκληρωθούν. Αυτό με κάνει εφευρετική και πρωτότυπη όμως. Και χαρούμενη γιατί δεν τα βάζω μέσα μου τα πράγματα κι ούτε προτρέχω σε συμπεράσματα έτοιμα και λύσεις όπως κάνει ο κόσμος και σταματάει να προσπαθεί ή προκαταλαβμάνεται. Έτσι πολύ δύσκολα βαριέμαι και μπορώ να ακούσω το ίδιο τραγούδι και να διαβάσω το ίδιο βιβλίο εκατό φορές και να μου φανεί καινούριο και να είναι και το δικό μου το βλέμμα καινούριο. Μπορεί να έχουμε δυσκολίες λοιπόν να παρακολουθήσουμε και να συνενοηθούμε αλλά χαίρομαι για την μικρή τελικά. Είμαστε υλικό που πολύ δύσκολα προσμιγνίεται που πολύ δύσκολα συντονίζεται αλλά όλο αυτό μας γλυτώνει από πάρα πολλά και μας κάνει έντονες και ισχυρές προσωπικότητες, μας ανοίγει τον δικό μας, τον ολόδικό μας δρόμο που τον σημαδεύουμε ανεξήτηλα και μοναδικά. Έχω ένα παιδί που ποτέ του δεν θα γίνει πολτός και ποτέ του δεν θα κάνει κάτι επειδή το κάνουν κι άλλοι. Θα αργεί αλλά όχι επειδή είναι αργό αλλά διότι τα βήματά του τα δομεί πολύ στέρεα και ακριβώς στα μέτρα του. Πράγμα που οδηγεί μακροπρόθεσμα στην προσωπική επιτυχία και ευτυχία με τρελές λεπτομέριες και σπάνια μοναδική τελειότητα όταν καταφέρνουμε να ασχοληθούμε με κάτι είναι από καθαρή αγάπη και ενδιαφέρον εσωγενές κι έχουμε τρομερή συγκέντρωση και δύναμη ακλόνητη. Αποκτούμε σαρωτικό εύρως. Μ' αρέσει που είναι έτσι η μικρή. Και μ' αρέσει που είμαι έτσι κι εγώ. Και που ενώ είμαστε τόσο γρήγοροι και έξυπνοι φαινόμαστε μέτριοι στο σχολείο και οι αποτυχίες μας διδάσκουν να είμαστε ταπεινοί και όλο να συνεχίζουμε να προσπαθουμε να βρούμε τον δρόμο μας και να αναπτύξουμε τα χαρίσματά μας διότι πιστεύουμε και πολύ στον εαυτό μας, πιστεύουμε στον εαυτό μας πάνω από όλα και θέλουμε να τα έχουμε καλά μαζί του αφού όλοι οι υπόλοιποι μας φαίνονται τόσο μα τόσο διαφορετικοί και παράξενοι και σαν ψεύτικοι πολλές φορές και επιτιδευμένοι κι έχουμε τόσο δίκιο γι' αυτό.
Τί όμορφο που είναι αυτό το παιδί! Το αγκαλιάζω και η ενέργειά του είναι πάντα καινούρια σα βρέφος. Με σπινθυροβόλα μάτια και απίστευτες ιδέες.
Σήμερα κινήθηκα λίγο και πρήστικε πάλι λίγο το πόδι μου. Πονούσα αλλά βρήκα τόσα πολλά μανιτάρια που μου ήταν αδύνατο να σταματήσω να μαζεύω. Αφού χώρεσαν ίσα ίσα σε δύο καταψύξεις κι έφαγα και δύο κιλά. Μεθαύριο θα έρθει ένας φίλος μου ξάδερφος του μακαρίτη του Βέργου να μου μαζέψει με το συνεργείο του το κομμάτι που έχει τις πολλές ελιές. Και θα έρθει και μια ξαδέρφη μου να με βοηθήσει να μαζέψουμε δυο στρέμματα εδώ στο σπίτι που κάτι έχουν. Το υπόλοιπο έχει ελάχιστα και δεν με συμφέρει να πάρω συνεργείο. Θα κάνω ότι μπορώ. Πραγματικά είμαι τελείως κουλ και δεν έχω αγχωθεί. Μπορεί και να αλάφρυνα τελικά που μου έβγαλε χολή ο Αντώνης και γενικά που διαλύθηκε το συνεργείο μου. Αφού βρέθηκα σε ανάγκη και δεν έμεινε κανείς. Μου αφήσανε και τον καρπό μέσα στα πανιά και σάπισε τόσες μέρες καρπός πάνω από ένα σακί ελιές. Μιλάμε για αχαρακτήριστα πράγματα. Βέβαια εγώ μετά από αυτό που πέρασα οικονομικά φέτος δεν χαμπαριάζω τίποτα. Βλέπω ποιος μένει. Ποιος είναι ποιος κτλ. Το έχω ξαναπεράσει. Δεν μένει τίποτε. Είναι απίστευτο πόσο τρομάζουν οι άνθρωποι στο χωρίς λεφτά. Εμένα με απελευθερώνει. Αλαφραίνω. Τελειώνουν τα ψέματα. Μπαίνω στο διαχρονικό. Δε με τρομάζει. Βγαίνεις βέβαια εκτός κοινωνίας. Κι έτσι αποκαληπτεται πως δεν υπάρχει κοινωνία σήμερα παρά σχέσεις κατανάλωσης. Πάντως αναμένεται να είμαι λίγο καλύτερα οικονομικά φέτος σε σχέση με πέρσι και είμαι για να φροντίσω τουλάχιστον για το καλλιεργητικό μου μπάτζετ να μην ψάχνω όπως φέτος να μαζέψω τις ελιές με δανεικά. Θα έρθει και η χρονιά μου. Δεν ανησυχώ. Απλά δεν θα αναζητήσω όσους με άφησαν όταν χρεοκόπησα. Ξέρω τί είναι αγάπη και τί εστί φίλος και θα τραβήξω πάλι νότια. Θα έρθω και καμιά βόλτα Αθήνα, αλλά δεν υπάρχει εκεί και κάτι που να νιώθω πως με καλεί, για εμένα την Νάνσυ ολόκληρη, τον τρόπο μου την ζωή μου και την ιστορία μου.
