Με χωράς και σε χωράω. Είσαι ότι πιο εκπληκτικό μου συνέβη. Κλαίω. Ότι πιο όμορφο. Είσαι αυτό που με ανοίγει που θέλω να του ανοίγομαι.
Μου πήρες τα μάτια μου και μου έδωσες κάτι κεραίες να έχω, ούτε που ήξερα τί είναι αυτά πως λειτουργούν. Κάπως κάτι προσπάθησα να το βρω από την μεταμόρφωση του Κάφκα ότι είχα διαβάσει. Τόσο δύσκολο! Τόσο τραυματικό και το πιθανότερο θανατηφόρο. Ο κόσμος σου με λιώνει από έρωτα. Μου δίνεις την προσοχή που χρειάζομαι την γλύκα την πίκρα την λεπτότητα την αισθητική που λατρεύω την ευαισθησία μέσα στην ωμότητα, την ευφυΐα την μνήμη και τις γνώσεις. Τις διακυμάνσεις και την ποικιλία στα επίπεδα. Τον αισθησιασμό στα άκρα ατέλειωτα.
Σου έδωσα την καρδιά μου και τα μάτια μου. Μου λείπουνε μάτια μου. Να μου τα βάλεις στην θέση τους να με πάρεις ολόκληρη να μην τα στερούμε και σε στερούμαι. Σου έδωσα το δέρμα μου το στόμα μου το κρέας τα κόκαλά μου. Που τα έχεις και γαυγίζουν τα σκυλιά; Γιατί δεν μου τα βάζεις στη θέση τους; Αφού έρχομαι διάτρητη από τόσες τρύπες και σου παραδίνομαι να ενωθώ με τα κομμάτια μου που είναι δικά σου και δεν θέλω να στα πάρω πίσω. Τα πέταξες; Άμα τα πέταξες έχουμε θέμα.
Τι κρατάω εγώ από εσένα; Τί μου έδωσες να κρατήσω; Κάτι να έχουμε μαζί..
Μου μιλάς μιλάς μου τα λες όλα και γυρίζεις από την άλλη, Κλείνεις και φεύγεις σα να έγινε κάτι κακό. Τί πρέπει να κάνω; Τι μπορεί να κάνει μια καφκική κατσαρίδα με έναν άνθρωπο. Τόσο πολύ την βρίσκεις με την κατσαρίδα που με αφήνεις με αυτή την μεταμόρφωση να με κοιτάς και να αποστρέφεσαι; Πάτα με λιώσε με να δεις είμαι όλο ζουμιά.
Έχεις εσύ ανθρώπους άλλους δεν θέλεις. Εγώ για σένα μια κατσαρίδα είμαι δεν έχω ούτε όνομα ούτε έργο. Όμως να ξέρεις πως από όσους έχεις γύρω σου δεν πιστεύω πως είναι κάποιος καλύτερός μου. Ίσος μου μπορεί κάποιος εξαιρετικός μακαρίτης εκεί πέρα. Κι έτσι μπορώ να κοιτάω ήρεμα αυτόν τον άνθρωπο στον καθρέπφτη. Κι εσένα και την κατσαρίδα σου.
Τον γλάρο θα τονε σπάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή