έμεινε το αμάξι. το πήγαμε με τα παιδιά σούρνοντας και σούρνοντας μέχρι την γεώτρηση. χάσαμε την ώρα για το ταξί κι έβαλα σε έναν γνωστό τα παιδιά οτοστόπ για το σχολείο. ύστερα πέρασε ένας γκαντέμης και βιαζότανε και με έσπρωξε στην άκρη για να περάσει. την ίδια ώρα που θα έκανε δηλαδή να με βοηθήσει να το βάλω μπροστά. μετά πέρασε ένας άλλος γείτονας και με βοήθησε και το βάλαμε αμέσως μπροστά με τα καλώδια μου. έκανα βόλτα μέχρι το κέντρο υγείας για να το φορτίσω και να δει τον λαιμό μου κι ένας γιατρός. δεν έχω πύον απλά είναι κόκκινες και πρησμένες οι αμυγδαλές μου και στα αυτιά μου δεν φαίνεται τίποτα από το κερί. μου έγραψε εκεί κάτι σπρέι και στρεπτ τεστ που ενώ πέρασα από το φαρμακείο δεν πήρα τίποτα. ωραία πρωινή γυμναστική για κρυωμένο ταλαιπωρημένο άνθρωπο. πρέπει να βρω ενέργεια να πλυθώ ξυριστώ να περάσω έστω ένα τρίμερ έστω πρώτη δεύτερη σκάλα να πάω σαν άνθρωπος αύριο πρωί νοσοκομείο σε γυναικολόγο να μου φύγει από το κεφάλι μου κι αυτό. κι έχω κι άλλες δουλειές στην πόλη έτσι κι αλλιώς. Τώρα πίνω ένα ωραίο κακάο. προσπαθώ να γειωθώ. πρέπει να βρω λύσεις να ρεφάρω γενικώς εφέτος. αλλά κάπως και σα να συνήθισα και δε πα να κι όποτε θέλει. την υγειά μας να έχουμε αγάπη μου. όσο θέλεις δούλευε κι όσα θέλει ο διάολος θα σου δώσει κι ότι βρέξει ας κατεβάσει. έχουμε το κρασί μας θα πάρω κι ένα σακί ρύζι κι είμαστε εντάξει. Τα χέρια μου να έχω καλά και με το τίποτα τα βρίσκω ένα γύρω τα υλικά και θα το φτιάξω εκεί πάνω. την ξέρω εγώ την τέχνη μου, νταντά ναΐφ, κανείς δεν με πιάνει. Κι από θέμα επιβίωσης μιλάμε είμαι τρελή κατσαρίδα. θα γυρίσει ο τροχός. Έχω και την πεποίθηση πως οσονούπο θα μου χαμογελάσει -ς-. Μόνα Λίζα μου εσύ ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή