(να σαν αυτή εδώ της Αννούλας θέλω, άντε και λίγο πιο σκληρά/ρεαλιστικά)
ξύπνησα χάλια. έχω αρχίσει να πιστεύω πως έχω πάθει κορώνα. το βράδυ πετάχτηκα στη μία και ξανακοιμήθηκα στις τρεις. τί δυστυχώς μου λες; δε θέλω να σε πολεμάω μωρό μου. μη με βάζεις να σε πολεμάω μωρό μου. τόσες ώρες οδύνης σκοτοδίνης πτώσης και πόνου "γυμνοί" μόνο και από "μακρινά βλέμματα". μαχαιριές. που θα είχαμε κάνει τον γύρω της Γης πόσες φορές. τέτοια θα πάθουμε και γυμνοί από κοντά; ανεβοκατέβασμα, speedball. να σε κάψω Γιάννη να σ΄αλοίψω λάδι. ανασφάλειες ζήλιες πάθη; τέτοια δυσκολία θα πάθουμε στο πιο εύκολο πράγμα; ααααααααα .. ΓΙΑΤΙ .. ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ! Το 32 θα πάρουμε; .. κι είναι εντελώς χαζό και αναίτιο. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΙΤΙΟ ΣΟΥ ΛΕΩ.
ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΜΑΖΙ ΣΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή