-μια αληθινή ιστορία-
Τα παιδιά που βρέθηκαν στο περιθώριο, σε ένα μεγάλο σχολείο της Αθήνας. Ήταν δυο με κάποια νοητική στέρηση, ένα ερμαφρόδιτο, μια ανυπόταχτη κοπέλα από αληθινούς αριστερούς γονείς και μια μαθηματική ιδιοφυία οπότε φάση φυτό απροσδιορίστου. Στο διάλειμμα ήταν πάντα με την πλάτη στον τοίχο, γιατί τους χτυπούσαν οι άλλοι. Αλλά ούτε μεταξύ τους μπορούσαν να ενωθούν να δυναμώσουν να αλληλο-προστατευτούν. Πέρασαν πολύ δύσκολα στο σχολείο. Ακόμη και κάποιοι καθηγητές για να έρθουν κοντά στους άλλους μαθητές τα πείραζαν κι αυτοί. Και κάποιοι άλλοι τα αντιπαθούσαν διότι τους δυσκόλευαν απλά το μάθημα. Κανείς από το περιβάλλον εκεί δεν ήρθε τελικά ποτέ κοντά τους. Αυτά τα παιδιά, που βρέθηκαν στο κοινωνικό περιθώριο του σχολείου τους, μετά ως ενήλικες δεν πείραξαν κανέναν και μάλιστα έκαναν λειτουργήματα και προσφορές στην επιστήμη με τα επαγγέλματά τους. Αυτοί που η κοινωνία ονομάζει περιθώριο, οι εγκληματίες της μέρας και της νύχτας δεν ξεπήδησαν από αυτό που στο σχολείο ήταν το περιθώριο αλλά από κοινωνικούς κόλπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή