Ο Τζίμη γύρισε. Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα κακά νέα είναι ότι χάθηκα ξεψυχώ και δεν ξέρω και σε ποια ραψωδία είμαι και ότι νιώθω κάπως σα να μειώνονται οι ελπίδες μου. Στεναχωριέμαι και για σένα. Θα ήθελα και για σένα κάτι πιο αίσιο να έχεις ελπίδα προοπτική σε διάσταση ζωντανή. Αλλά δεν ξέρω. Τι είναι καλύτερο. Το πήγαινε ή το έλα. Το έλα συνήθως είναι πιο γρήγορο η επιστροφή μοιάζει πιο γρήγορη.
Μαγείρεψα μακαρόνια με κυμά. Είδα το μνημόσυνο και μου έκλεισε το στομάχι. Καμιά φορά οι εγκέφαλοι λειτουργούν καλύτερα στον τρόμο του θανάτου. Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν φυτίλι με κάτι τέτοια. Σα τα κοράκια που φαίνονται να είναι λίγο χαζεμένοι κι έτοιμοι για χορό. Κι είναι σωτήριο να έχεις καναν τέτοιο βλαμμένο σα ζώο να φτιάχνεσται με το λιβάνι. Να σου σκουπίσει τα δάκρυα ένα αχνιστό καυλί σε παράκληση. Να σε ζορίσει η ευτυχία μέσα στο πένθος.
Υπάρχουν άνθρωποι σκλάβοι της ζωής. Υπήρξαν και θα υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή