διαχρονικό σουξέ

 

Με ανακουφίζει που προτιμάς το λευκό την τάξη και καθαριότητα. Που αγαπάς τα παιδιά και τα ζώα. Τα καλτ τα λαϊκά και τα ρεμπέτικα. Που δείχνεις μια συμπάθεια για τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους και που βρίσκεις κάπως την μαγεία έξω μέσα στην ερημιά και το πλήθος. Που ξέρεις από τέχνη από Ποίηση και από Ιστορία. Και που έχεις στιλ και που αλλάζεις στιλ. Μ’ αρέσει που το σκέφτεσαι. Που φαίνεται πως εργάζεσαι κι επεξεργάζεσαι πολύ πάνω στα έργα σου και που δοκιμάζεις πράγματα ρισκάροντας σε ότι σ’ αρέσει. Μ’ αρέσει το χιούμορ σου η συνδυαστική σκέψη και που το τραβάς το σκοινί μέχρι να σπάσει. Που δεν το βάζεις κάτω. Που τα χώνεις κι ας παίρνει η μπάλα κι εσένα, αυτό ακόμη δεν το έχω βρει τελείως πως και γιατί ακριβώς που πονάς και κάνεις μαύρη διαφήμιση στον πάπα κάθε τόσο. Παθαίνεις και κάτι σπάνιες κρίσεις γλυκύτητας που με ξαφνιάζουν πολύ ευχάριστα. Και κάτι άλλες που τσαλακώνεσαι συναισθηματικά και άστα να πάνε με πιάνει μια ανωμαλία ότι και να έχει γίνει και σε βρίσκω πολύ σέξυ αλλά δεν είναι σωστό. Αλλά γενικά σου αρέσει να βγάζεις έναν δυναμικό εαυτό όπως έχω δει από την αγαπημένη σου πόζα την επιθετική και θυμωμένη που σε εμένα τουλάχιστον αποκαλύπτει μια βαθύτερη ανασφάλεια γιατί για μένα τουλάχιστον σου πάει καλύτερα το μπλανζέ το έξυπνο σου χαμόγελο και αυτή η ευαίσθητη γλυκύτητα που κάπως την αποφεύγεις στον κόσμο αλλά εμφανίζεται σε κάποια από τα γραπτά σου, σε αυτά δλδ που μου πήραν την καρδιά για πάντα. Μ΄ αρέσει ο τρόπος που μεταφέρεσαι και οι τορπίλες σου και τα βέλη σου που είναι σαν τορπίλες. Το θάρρος και το θράσος σου και οι ομηρικές αρετές σου και οι πράξεις παλαιάς κοπής και παλαιών ανθρώπων να το πω ευγενικά και τα οριακά φερσίματα πονταρίσματα με υψηλές αποδόσεις. Τρελαίνομαι. Τόσο μελετημένα δεν έχω συναντήσει άλλον να με αποδιοργανώνει και να με κολλάει έτσι. Η ετοιμολογία σου και οι χαλαρές πάσες και τα κοντρόλ μέσα στην περιοχή προπονησούλα στο 90’ όταν έχεις το σκορ και ο τρόπος σου να με εξοντώνεις. Η ομαδάρα σου. Οι αλλαγές σου και που σφυρίζεις κλέφτηκα. Το επιτελείο σου. Το ασάλιωτα και τα αλύπητα τα δικά σου. Πονάει αλλά μ’ αρέσει τελικά χωρίς να είναι του γούστου μου ένα μυστήριο πράγμα. Με εκνευρίζει η ελαφρότητά σου σε βαριά ζητήματα και το μάρκετινγκ σου ώρες ώρες. Η τελειομανία στα όχι σου αν είναι από τελειομανία ή από ασταθή διάθεση ή πανικό ή κάτι άλλο δεν ξέρω. Το πανέρι με τα γαϊδουράγκαθα που με ταΐζεις. Μ’ αρέσει η μορφή σου. Η κοιλιά σου ο κόλος σου τα μπούτια σου τα  βυζιά σου τα άκρα σου τα χοντρά τα αφτιά σου η τέλεια μύτη σου το στόμα σου η φωνή σου τα μάτια σου η συστολή και η διαστολή σου το σχήμα της κεφάλας σου τα μαλλιά σου τα μαλλιά σου με θάλασσα με αέρα η πλάτη σου η δυνατή τα χέρια σου ο λαιμός σου η γεύση από το δέρμα σου οι τρίχες σου ειδικά αυτές που πετάνε στις φαβορίτες σου και οι άλλες στα χέρια σου και τα φρύδια σου που σε κάνουν πολύ σέξυ. Μ΄αρέσει που σου ρίχνω μισό κεφάλι και θα σε βάζω κάτω στο 69 και για να μην μου κουράζεσαι αλλά και για να σε πνίγω. Μ’ αρέσει που είσαι περιεκτική και παιχνιδιάρα και δύσκολη και εύκολη και πολιεπίπεδη και κρυφή και φανερή έντονη και ψύχραιμη. Που πειραματίζεσαι με τα υλικά μου ωχ μάνα μου και με κάνεις δικιά σου ανερώτηγα και στον ύπνο μου και ξυπνάω παλουκωμένη. Και με καυλώνει το μένος σου κι ας μην είναι σωστό σωστό είναι σώσε με. Μ’ αρέσει που με περιμένεις να ολοκληρώσω και στις παύσεις μου. Και που ανταποκρίνεσαι και συνδιαλέγεσαι στο αμήν μου ώρες ώρες τόσο ωραία. Που σ’ αρέσουν τα φιλιά. Και που σ΄αρέσει το πέος ωχ μανούλα μου και τα πάρε δώσε μπρος πίσω. Κι η τζαζ η βραχνάδα και τα τζαζ τάνγκο του πιαστόλα. Και που με κάνεις να θέλω να ανακαλύψω την σχέση σου με το αιδοίο. Και που με έκανες πιστή και νιώθω καλά κι εντάξει και δεν μου φταίει κανείς κανείς ούτε εγώ. Κι είναι ωραία η ζωή ακόμη κι έτσι. Και που δεν έχω κανένα πρόβλημα μόνο να σε δω εσένα και τον Θεό. Και που με έχεις γεμίσει τόσα έργα που δεν είναι πεσιμιστικά ούτε κλαψιάρικα και αναζητώ το κάλλος στον Έρωτα. Και που με έκανες και πάτησα στην Αθήνα που δεν θα πάταγα ποτέ και που εκτέθηκα και δημοσιεύω έργα μου που δεν θα το έκανα για κανέναν άλλο λόγο. Και θέλω να γράψω ένα σουξέ διαχρονικό με το όνομά μου να το τραγουδάει όλη η Ελλάδα να μείνει αθάνατη η καψούρα μου. Και που το θέλω μέσα σου να το γράψω.