κάτι ώρες κρίσιμες με πιάνει ένα κατηγορώ μα αμέσως το παρατάω. το παρατάω όμως και μαζί με ότι το συνοδεύει και το αποτελεί. ποιος ξέρει λέω, κανείς και ποτέ και τί σημασία να έχει. καινούριο είναι πάντα το κάθε λεπτό. κι αν κάτι μένει μέσα μας από πριν ας είναι άλλο ένα λιθάρι για να το αφήσουμε στο μονοπάτι ή καμιά πέτρα να έχουμε να πετάξουμε σε κανένα αγριεμένο σκυλί.
όταν με πιάνει το κατηγορώ σκέφτομαι πόσο απλή είναι η ζωή και σταματάω. αισθάνεσαι κάτι ας πούμε το θέλεις και πας και το κάνεις. δεν έχει σημασία τι κάνει ο άλλος τι κάνουν οι άλλοι πως το βλέπουνε αν συμμετέχουν και πως. όταν νιώθεις εντάξει με αυτό που νιώθεις εσύ και είναι το αίσθημά σου υψηλό ας πούμε δεν έχει και τόση σημασία αν βρέθηκε η ανταπόκριση πως και που κι από που. είναι μεγάλη η χαρά πως δίνεσαι στην καρδιά σου κι αν δεν φτάνει μόνο του αυτό φτάνει όμως στο να πεις πως θα προσπαθήσεις πάλι και πάλι. μέχρι το ίσον και το κέντρον. κι ούτε ξέρεις τί θα συναντήσεις. έτσι κι αλλιώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή