ημέρα γέννησης κι ενηλικίωσης

 

Όπως διαβάζω ποιήματα σε γλώσσες που δεν ξέρω τίποτα σχεδόν παρά μόνον τον ήχο να βγάζω και τα διαβάζω για τον ήχο τον ρυθμό και το μέτρο. 

Έτσι νιώθω στις σκέψεις που κάνω 

Μια ηχητική χρωμάτων δλδ ποτάμι που μιλά το μυστικό το πρώτο το ένα και παντοτινό ίδιο μυστήριο άγνωστο οικείο.

Ο πετεινός που φτερουγίζει πως ξέρει να μετρά. Η επιφάνεια. Το βάθος. Η οσμή. Η όραση. Κι η αφή. 

Εδώ με το τίποτε. Τα θαλασσινά λουλούδια. Το μοιρολόι του καημού γλέντι ρεμπέτικο. Ένα ηλιοβασίλεμα που δεν πληρώνεται. Που πληρώνεται με ευχές σιωπές κι οράματα τυφλών. 

Αγαπημένο μου τίποτα σαν σκιά στο λυκόφως. Μνήμες που προοδεύσατε και γίνατε όνειρα. Πλανώνται οι αισθήσεις αλλόκοσμα. 

Δεν έχω χέρια να σηκώσω βάρη. Μα δεν έχω και τίποτε. Μόνο θάλασσες και πανηγύρια. Παραπήγματα στην αμμουδιά. Καλοκαίρια παιδικά.