Όπως τα υλικά στον κόσμο είναι μοιρασμένα τόπους τόπους. Και κάπως οι τρόποι αλλάζουν. Παίρνεις το ένα από δω το πας από εκεί και φτιάχνεις την δική σου ισορροπία. Κι έρχεται η γνώση και σου διαλύει τον φόβο μαζί με το αντίβαρό του που είναι η ανεμελιά η ελαφρότητα κάπως. Αυτοί που μου λείπουν περισσότερο είναι εκείνοι που με έκαναν να μη με νοιάζει που πάμε μα τους ξεχνάω και θυμάμαι πολύ ότι με έβγαλε από την πορεία. Που όλο λύσεις ψάχνω. Δεν ξέρω τί να σου πω σήμερα. Πεντακόσιες σημασίες και μια. Μια που να μας αρέσει. Και να στέκεται. Αν είσαι και λίγο μηχανικός καταλαβαίνεις μόλις δεις το ζύγισμα της δομής για τί προορίζεται. Ας πούμε αν το κέντρο του βάρους είναι ψηλά ή αν είναι χαμηλά ή αν είναι κάπου στη μέση βλέπεις και για τί δρόμους είναι προορισμένο το "όχημα" και που είναι να πας και τί και πως. Αν θα τον χάσεις τον άλλο στην ευθεία κι αν θα τον βρεις στην στροφή. Το ποίημα που μ' αρέσει πολύ είναι η Ηλεκτρική. Και κάποια άλλα που μου δίνουν κουράγιο. Ξύπνησα σήμερα κι ακόμη αχώνευτο είναι το σοκ μου να καταλάβω τί έγινε χθες. Πως να το ερμηνεύσω. Είναι κάποιες σκληρότητες που επεδίωξα να γνωρίσω κι ύστερα να τις μετακινώ. Ώστε να μου ταιριάζουν. Να τις ξεριζώνω από το κέντρο και να τις μεταφέρω στα χέρια στα πόδια στα γόνατα στο κεφάλι κυρίως και περιμετρικά. Είναι σα να φοράς τα καλά σου και να πρέπει να κουβαλήσεις κάτι κάπως ώστε να μην λερωθείς έτσι γίνεται ακόμη πιο δύσκολο. Να είσαι ήρεμος και προσεκτικός. Και πάλι τί ανάγκη να είναι αυτή. Σαν την ποίηση κάτι. Φοράς τα καλά σου. Έη, γι' αυτό κοίτα να πιάσεις να κουβαλήσεις να εργαστείς σε κάτι καθαρό. Με φροντίδα και λατρεία. Εσύ μου θυμίζεις ότι μπορώ και καλύτερα κι ότι κάποια "όνειρα" δεν έχουν πεθάνει κι οι αξίες τους. Σαν πνεύματα που ψάχνουνε σώματα να κατοικήσουν. Η ψυχή μου σε ζητάει. Είμαι τώρα και αναπτύσσω αυτήν την προβληματική διότι έχω ένα πνεύμα που πλαταίνει και μια ψυχή που μαραζώνει ατροφεί. Να φροντίσει να λατρέψει. Να φροντιστεί να λατρευτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή