μαζούτ και αντίδραση

  όταν γράφεις κριτικά καλώς ή κακώς είναι αδύνατων να γενικεύεις. όταν γράφεις κριτικά πάνω σε μια έννοια πχ έναν συμβολισμό πχ την επαρχία στο μαζούτ δεν καταλαβαίνεις πως αυτή την υποβάθμιση που παρουσιάζεις την τρώει στην τελική όλη ο καθρέφτης του ψυχισμού σου και αποκαλύπτεται έτσι η εικόνα σου για την δική σου εσωτερική επαρχεία.  Να στο αναλύσω καλύτερα κάποια στιγμή άμα θέλεις. Αυτή η στοχευμένη υποβάθμιση, αναβάθμιση κτλ που εξυπακούεται πως είναι και συνειδητή αφού την παρουσιάζεις αφήνει κάποια γκρίζα σημεία για το τί είσαι και το τί κάνεις. Με ένα μου όμως αν πεις δλδ η επαρχεία μου σου του μέσα από έναν ήρωα κάπως έχεις καλυφθεί και αμέσως βγαίνεις από τον ρόλο του προβοκάτορα. Λοιπόν στην κριτική είναι αδύνατη η γενίκευση και δίνει την οπτική γωνία σου με σημείο αζιμούθιο πως να το πω, καθαρό καθρέφτη. πας για ταύτιση αποταύτιση και τέτοια. εμένα η γνώμη μου είναι πως η κριτική άποψη οι χαρακτηρισμοί στην λογοτεχνία είναι για να δώσουν την ατμόσφαιρα και το σκηνικό του δράματος τέλος πάντων. καταρχήν πιστεύω πως οι έννοιες και οι συμβολισμοί δεν είναι αντικείμενα για κριτική. να πούμε πχ η δημοκρατία είναι χάλια ή η τυραννία είναι χάλια αλλά μπορούμε να πούμε η δημοκρατία μας ή η τυραννία μας είναι χάλια. η τάβλα το βρίσκει πάντοτε βέβαια το καρφί της αλλά ποιο είναι το επίπεδο και οι τρόποι μας το τί προσδοκάμε και αν προσδοκάμε στην λογοτεχνία αυτό είναι εντελώς προσωπικό και αποκαλυπτικό για τον καθένα μας που εκτίθεται. ποιος είναι και τί κάνει. δυνάμει και εν δυνάμει.   Η κριτική υποτίθεται πως γίνεται από ενδιαφέρον και για βελτίωση. Επομένως χρειάζεται καλοσύνη τρόπο. Η προβοκάτσια και η υποβάθμιση θα αρέσει μόνο στους ομοίους προβοκάτορες και υποβαθμιστές δλδ μιλάμε για το τίποτα για εσωτερική κατανάλωση κι η όποια λογοτεχνική του αξία είναι ως ένα ζεσταματάκι ας το πούμε γύμνασμα στολιδάκι. Η κριτική είναι πολύ λεπτή υπόθεση δοτική δεν είναι έτσι αμέρικαν μπαρ εδώ πέρα να κρίνουμε μη μας πούνε αυτιστικούς που δεν κρίνουμε. θέλει και πρόταση η κριτική δεν πάει σκέτη αν σε ενδιαφέρει πραγματικά αλλιώς πάει αλλού η δουλεία και μιλάμε για εμπάθειες ακόμη και άλλα μαρκετίστικα πιο προχωρημένα πράγματα.     Λες πιο απλά η επαρχία μου είναι μόνο σκατά προτιμώ την πρωτεύουσα μου. Προτιμώ το πέος.  Μόνο πέος. Μετά τα αλλάζεις πάλι. Η Αθήνα χάλια. Μια χαρά.  Χορεύεις τέλεια τα τάνγκο.