Στο ανάποδο του κόσμου

Έχουν αρχίσει να μου φταίνε τα καλώδια πάλι πολύ έντονα. Να τα τραβήξω να τα ξεριζώσω.  Μήπως πάρω τα πόδια μου κανα πρωί και βρω τον δρόμο.  Πάντα σκέφτομαι όλα τα ενδεχόμενα που μπορώ να σκεφτώ. Κι είναι κι αυτό μια τρέλα που με τραινάρει. Και πάνω στις αντιδράσεις σου σκέφτομαι δηλαδή μη πάω φυλακή. Για τα παιδιά που είναι μικρά τί θα απογίνουνε. Αλλιώς θα το είχα τελικιάσει. Όχι ότι έχω κάτι κακό στο νου. Ίσα ίσα. Και θα είναι τόσο αστείο να έχω γλυτώσει από τη Σκύλα και να με φάει η Χάρυβδη. Έχω μεγάλο παράπονο όμως ζω την πιο γλυκιά ήττα της ζωής μου. Δεν ήξερα πως υπάρχει τέτοιο πράγμα να γίνεται τόσο απολαυστικό αυτό το είδος απελπισίας. Είναι πράγματι μια νύχτα μαγικιά. Κορυφή. Κορυφή! Εθιστική. Στο ανάποδο του κόσμου. 

Λοιπόν, ενημερώνω ότι διαισθάνομαι εντόνως πως χρειάζεται τράβηγμα τα καλώδια και διάλογο με τον μεγάλο καθρέφτη. 

Όσο για τις κινήσεις. Εντός συνθήκης και νομοθετικού πλαισίου δεν έχω βρει. Είναι να κάνω αυτά που έχω ήδη δρομολογήσει. Να πλησιάσω βασικά. Κι αν μετακινηθώ και πλησιάσω ίσως μετακινηθεί κι η συνθήκη. 

Μέσα σε όλα άκουσα πάλι εχθές τον Θεό. Μου είπε πως όπου και να πάω τα κόκαλά μου θα τα αφήσω στον ελαιώνα. Πως μέσα στον ελαιώνα είναι το μυστικό μου. Κι ήμουν μεγάλη πολύ μεγάλη σε ηλικία κι είχε λιακάδα κι αντηλιά και περπατούσα γυμνή μέσα στα σταροχόρτια και τα γαϊδουράγκαθα αργά και με ερεθιστική αγωνία. Κι ένιωθα παιδί. Ελεύθερα καινούρια κι ωραία.     

Να μου γράφεις αγάπη μου. Δεν θα τα τραβήξω τα καλώδια. Απλά συμφωνώ κι εγώ πως πρέπει να υπάρχει ένα όριο κάπου που να μπορούμε να έχουμε μυαλό για τις δουλειές μας. 

Έχω κάποια παραδείγματα να αντιπαραβάλω. Η προοπτική του σώματος με πήρε από το σώμα μου. Δεν λέω πως έκανα και τίποτε σπουδαίο. Έκανα όμως πράγματα μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια. Υλικά πράγματα που πολύ λίγος κόσμος τα καταφέρνει μέσα σε μια ολόκληρη ζωή. Κι αυτό γιατί δεν άντεχα το σώμα μου να σε σκέφτεται και το έλιωνα έτσι. Το ίδιο και το μυαλό μου. Όταν είδα το μαζί σου όλα το μυαλό μου και το σώμα μου ήταν στην άλλη άκρη του κόσμου. Εσύ μου το έδειξες. Εσύ μου το έδωσες, όπως μου το είχες πάρει. Σα να μου το πέταξες. Σα να το άφησες. Σα να μου το έφερες κολάρο. Δεν ξέρω. Γαμήσι είναι σίγουρα πάντως. Το καλύτερο της μέχρι τώρα ζωής μου. Εκεί που παθαίνω την "πλάκα" μου, τα δίνω όλα.