ΤΣΟΝΤΑ

Τσόντα με ψυχοκοινωνικοπολιτικό μήνυμα και προεκτάσεις

 

Κατεστραμένο περιβάλλον. Μεταμοντέρνο. Έρημη χρυσή πολή. Ρομπότ αγάλματα χλιδή. Μεγάλη πείνα. Εσύ με ένα ψωμί. Με μια μπαγκέττα γαλλική κι εγώ με ένα μπουκαλάκι νερό. 

Κρύβεσαι σε ένα πάτωμα. Σε βλέπω που τη γλύφεις. Τη βυζαίνεις τη φιλάς την πιπιλάς της ψευτοδαγκώνεις τις μυτούλες τη ρουφάς. Σαλεμένοι απ' την πείνα. Πλησιάζω. Με κοιτάς και συνεχίζεις. Σου προσφέρω απ' το νερό μου να πιείς κάνω να σε βοηθήσω.  Σε κοιτάω πλησιάζω κι άλλο. Πίνεις και καθώς πίνεις σκήβω και τη γλήφω. Κάθομαι. Δυσφορείς κάπως σα να αηδιάζεις να θυμώνεις αλλά μ' αφήνεις και ξαναπίνεις νερό. Συνεχίζεις. Την ψευτοδαγκώνουμε στις μυτούλες. Μας τρέχουν τα σάλια. Τρώμε τα σάλια μας. Ψάχνουμε ψίχουλα μες στα στόματά ο ένας του άλλου. Την κρατάς και δεν την αφήνεις. Σε χουφτώνω σε ενοχλώ. Πάω από την άλλη μεριά και κάνουμε τα ίδια. Μας πιάνει βουλιμία Τσακωνόμαστε. Την τραβάμε και κόβεται.

Κοιταζόμαστε κάπως. Όπως κοιταζόμαστε εμείς. Κοιτιόμαστε και της φοράμε προφυλακτικά και ... συνεχίζει. Αυτοσχεδιασμός. Κι όποτε γεμίσει η ώρα πέφτουν κι οι τίτλοι. (Σε όλα τα μήκη βγαίνει και σε σειρά. )