Είναι αλλόκοτο αλλά εγώ χάρηκα με αυτό που συμβαίνει στην πινακοθήκη. Αν πούμε πως σπάσαν απλά κάποια τζάμια. Δεν ξέρω αν υπάρχει υπόβαθρο και τί υπόβαθρο έχει ο βάνδαλος αλλά άκουσα πως ήταν ο κυνοκέφαλος σε αυτά που πέταξε. Υπάρχουν ονόματα που εξαφάνισαν τους κυνοκέφαλους ακόμη και πρόσφατα στην Ηλεία και αλλού με τύπου αναπαλαιώσεις λαϊκών αγιογραφιών και είναι μεγάλη Ιστορία που δεν πρέπει να μένει στα ψιλά. Και χάρηκα που πέτυχε το έργο μια τέτοια δημόσια αντίδραση και πάτησε τόσο τον κάλο. Ο Καλλιτέχνης πέτυχε κατά την γνώμη μου αρκεί να μην αποπροσανατολιστεί το θέμα και χάσουμε το βάθος και πάει πάλι στα ψιλά το πρόβλημα με τα Ιερά του Ερμή της Εκάτης και την σύνδεση αυτή με τον Άγιο Χριστόφορο και κάποιους λαϊκούς αγιογράφους που προσπάθησαν να πουν κάτι συγκεκριμένο. Αν δεν σταθουμε τόσο στις συμπεριφορές αλλά σε αυτό που έρχεται πάλι στην επιφάνεια. Βλέπουμε κάτι που άξιζε να γίνει θέμα και ο καλλιτέχνης αν ήμουν εγώ θα ήμουν χαρούμενη που έγινε θέμα και έδωσε ένα σήμα κι ένα συμβάν το έργο. Αν και ο αποπροσανατολισμός μπορεί να σημάνει κι άλλα πράγματα. Δεν ήταν ένας άγιος που ξύστηκε σε μια θεόκλειστη εκκλησία για να φτιάξουν απάνω κάτι άλλο. Έγινε δημόσια. Μου άρεσε. Υπάρχει κατακραυγή για το θέμα. Τα ονόματα που ξύσαν τις αγιογραφίες ακούνε την λαϊκή κατακραυγή. Και η ρητορική τους είναι για βαθιά έρευνα κι αυτή. Εκεί είναι το λαβράκι το δηλητηριώδες που δεν τρώγεται.
Βέβαια μετά από την απειλή αυτή αν ήμουν ο καλλιτέχνης ούτε σε νοσοκομείο δεν θα μπορούσα να πάω σαν άνθρωπος αν μου τύχαινε κάτι. Ή το κάνεις έτσι απροστάτευτος να μετράς το κεφάλι σου να δεις πόσο θα πιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή