Θα έγραφα για το σπασμένο φέρετρο του μυαλού μας σήμερα. Αλλά έχω λιώσει. Τρελαίνομαι να σ' ακούω να μου λες φτάνει. Φτάνει. Λιώνω που το ακούω γίνομαι ζελές γιατί πόσο να λιώσω δεν ξέρω να λιώνω. Να με μάθεις. Αλλά ευτυχώ όταν ακούω αυτό το φτάνει. Γίνομαι πίθωνας και σε τηλίγω. Να σε καταπιώ θέλω το πιχτό το πιο πιχτό που υπάρχει. Μα το ξέρω φως μου πως η δική μου τρέλα μπροστά στην δική σου είναι ένα τιγρέ γατάκι. Σε έχει φοβηθεί το μάτι μου. Είναι κι από άμυνα που μπαίνω στην επίθεση το ξέρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή